Διαρκή Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων (10.10.2024) Ενημέρωση από την Αναπληρώτρια Υπουργό Υγείας, σχετικά με το Πρόγραμμα «Φώφη Γεννηματά» Πρόληψη κατά του καρκίνου του μαστού.

Δεν μπορώ παρά να συγχαρώ για την πρωτοβουλία αυτή. Είναι στα πλαίσια άλλωστε και του πατέρα της ιατρικής του Ιπποκράτη, «προλαμβάνειν ει θεραπεύειν», καλύτερα να προλαμβάνουμε παρά να θεραπεύουμε. Θα κάνω δυο τρεις παρατηρήσεις, που αν τις λάβουμε υπόψη θα είναι πολύ καλύτερα. Έχουμε κάθε χρόνο 5.000 καινούργιες περιπτώσεις καρκίνου του μαστού στις γυναίκες. Αυτά αν οδηγούμασταν σε έγκαιρη διάγνωση.  Δεν χωράει φόβος στην έγκαιρη διάγνωση, όλα είναι θέμα ενημέρωσης. Αν ενημερώσεις σωστά τις γυναίκες, δεν θα φοβηθούν να κάνουν μαστογραφία. Η έγκαιρη διάγνωση σώζει ζωές.

Θέλω να παρακαλέσω να προσέξετε την διεύρυνση των ηλικιακών ορίων. Ξέρουμε ότι μετά την ηλικία των 40, η επίπτωση του καρκίνου του μαστού ολοένα και αυξάνεται. Το 40 με 45 απέχει μια πολύ κρίσιμη πενταετία, η οποία αν δεν συμπεριληφθεί νομίζω ότι θα χάσουμε πολλές χιλιάδες γυναίκες και κάτω από τα 40 βλέπουμε και μάλιστα όσο πιο χαμηλά παρατηρείται ο καρκίνος του μαστού στις γυναίκες τόσο πιο επιθετικός είναι. Δεν θέλω να βάλω αυστηρά ηλικιακά κριτήρια, δηλαδή από τα 30 ή από τα 25 γιατί ξέρουμε ότι η σύσταση του μαζικού αδένα στις μικρές ηλικίες είναι συμπαγής και είναι φτωχή η ευαισθησία της μεθόδου.

Όπως είπαν οι συνάδελφοι πριν, είναι πολύ σημαντικό να διασταυρώνεται η διάγνωση από δύο μάτια, γιατί ανήκει η μαστογραφία στις υποκειμενικές εξετάσεις. Δηλαδή, είναι αυτό που βλέπει ο γιατρός, μπορεί να του διαφύγει κάτι, άνθρωπος είναι και αν το δει την επόμενη φορά να πει «πως μου ξέφυγε ένας τέτοιος όγκος». Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό η διασταύρωση της διάγνωσης.

Για τους άντρες επίσης θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες. Μπορεί να είναι μία στις 100 περιπτώσεις, δηλαδή σε 100 περιπτώσεις  καρκίνου του μαστού στις γυναίκες έχουμε έναν άνδρα, αλλά η νόσος είναι πιο επιθετική. Πρέπει και εκεί να δούμε τι θα κάνουμε. Επίσης, να μην ξεχνάμε ποτέ ότι αυτό είναι μια ψηφίδα από το παζλ που το ξεχάσαμε στη χώρα μας και λέγεται πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Η ψηλάφηση ξέρουμε ότι πρέπει να διδαχθεί στη γυναίκα από ειδικό γυναικολόγο, ειδική μαία, ποια μέρα του κύκλου πρέπει να γίνεται, την 6η παραδείγματος χάρη ή 5η μέρα του κύκλου της έμμηνου ρύσης.

Πότε πρέπει να γίνεται η ψηλάφηση και πώς πρέπει να γίνεται; Η γυναίκα μπορεί να αντιληφθεί όγκους από μέγεθος φουντούκι ως καρύδι, αλλά ο γιατρός αν την εξετάσει αυτός και κάνει την ψηλάφηση μπορεί να αντιληφθεί ότι – αυτά είναι καταγεγραμμένα στις βασικές γνώσεις της βιβλιογραφίας – είναι μέγεθος ενός μπιζελιού, το οποίο έχει και άλλη έκβαση. Όσο μεγαλύτερος είναι ο όγκος τόσο χειρότερη είναι η έκβαση.

Επίσης, να αναφερθούμε και στην διερεύνηση των ογκογονιδίων. Όταν σε μια γυναίκα, η μάνα της, η αδερφή της κτλ., έχει διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού, πρέπει να μπει και αυτό στα τεστ, να ελέγχουν αν υπάρχουν τα ογκογονίδια αυτά, τα οποία γίνονται σε άλλα μέρη του κόσμου. Δεν ξέρω εδώ αν γίνονται, όπως το BRCA1  και το BRCA2, που αν βρεθούν σε μια συγγενή γυναίκας η οποία έχει καρκίνο του μαστού, είναι βέβαιον ότι έχει 60% – 80% πιθανότητα να αναπτύξει καρκίνο του μαστού.

Επίσης, μέσα στα πλαίσια της πρωτοβάθμιας φροντίδας θα ήθελα να πω ότι πέρα από τα ογκογονίδια και πέρα από το ότι πρέπει οπωσδήποτε να διευρυνθούν τα όρια ηλικίας, να πούμε και τις συνθήκες συνήθειες ζωής. Δύο θα αναφέρω μόνο. Είναι ο θηλασμός. Υπάρχουν πολλές εργασίες που αναφέρονται στα ευεργετικά οφέλη του θηλασμού, γι’ αυτό προτρέπουμε και προτείνουμε στις γυναίκες – είναι και οικονομία και καθαριότητα, είναι σπουδαίο για το παιδί – να θηλάζουν τα παιδιά τους.

Γνωρίζουμε από τη διεθνή βιβλιογραφία ότι αν μια γυναίκα στη ζωή της συμπληρώσει δύο χρόνια θηλασμού συνήθως ο μαστός είναι ανένδοτος, στην ιατρική ποτέ δεν έχουμε, βέβαια, γενικότητες αλλά είναι πολύ σπανιότερος ο καρκίνος του μαστού.

Δεύτερον, είναι οι συνθήκες, οι κακές συνθήκες, που δυστυχώς και η Ελλάδα έχει αποκτήσει, του δυτικού πολιτισμού. Ξέρουμε, ας πούμε, ότι η επίπτωση της νόσου στην Ευρώπη και στην Αμερική είναι πολύ υψηλή σε σχέση με την Αφρική και την Ασία, αλλά όταν οι αφρικάνες και οι ασιάτισσες έρχονται στην Αμερική ή σε εμάς, στη δεύτερη γενιά ή την τρίτη γενιά έχουν κι αυτές τα ίδια ποσοστά, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να δούμε και να βελτιώσουμε και την ποιότητα ζωής μας. Ευχαριστώ πολύ.