Η ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΝΙΜΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ, Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΜΟΡΦΩΤΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ θα συνέλθουν σε κοινή συνεδρίαση με θέμα ημερήσιας διάταξης:
Καινοτομία και Συμπερίληψη.
Τα Μέλη των Επιτροπών θα ενημερώσουν οι κ.κ.: Κυριάκος Πιερρακάκης, Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, Σοφία Ζαχαράκη, Υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Ζωή Ράπτη, Υφυπουργός Ανάπτυξης, Φώτιος Πλέσσας, Καθηγητής του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Τριανταφυλλιά Τατσιοπούλου, Διευθύντρια του Ειδικού Γυμνασίου – Λυκείου ΕΑΕ Κωφών & Βαρηκόων Θεσσαλονίκης, Νικόλαος Τερψιάδης, Καθηγητής του Πειραματικού Γυμνασίου του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Μαρία Βαρσαμά, Πρέσβειρα του Eyeharp Ελλάδος και Ιωάννης Γκιώσης, μόνιμος ειδικός παιδαγωγός και εφευρέτης ξύλινης απτικής μακέτας καλαθοσφαίρισης.
Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης θα γίνει επίδειξη συγκεκριμένων καινοτόμων εφαρμογών, που συμβάλλουν στη συμπερίληψη των ΑμεΑ.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Πραγματικά θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους κάναν τον κόπο- καθηγητές, φοιτητές- και ήρθατε και μας είπατε τόσο ωραία πράγματα, μας μεταφέρετε σε ένα άλλο κόσμο και μας βγάλατε από τη ρουτίνα, στην οποία δυστυχώς βρισκόμαστε και μας θυμίσατε ότι είμαστε άνθρωποι.
Ήρθα εδώ προετοιμασμένος, κύριε Πρόεδρε, από τους αξιόλογους συνεργάτες μου, να αντιπαρατεθούμε, όπως συνήθως, με στοιχεία, με έρευνες, που πραγματικά καταδεικνύουν, ότι η ελληνική Πολιτεία διαχρονικά έχει παραμελήσει αυτή την πληθυσμιακή ομάδα. Δεν θα το κάνω όμως. Ερχόμενος εδώ- και λίγο καθυστερημένα μάλιστα- συγκλονισμένος άκουσα τους ήχους από αυτό το ωραίο το τραγουδάκι, το μνημειώδες τραγουδάκι του Μάνου Χατζιδάκι, σε στίχους του Νίκου Γκάτσου, που το είχε ερμηνεύσει- και ξέρουμε όλοι- η αγγελική φωνή της μεγάλης Νανάς Μούσχουρη. Βέβαια, το τραγουδάκι αυτό το έχω ακούσει πολλές φορές, το έχω σιγοτραγουδήσει, σημασία δεν έχει τι λέει το τραγούδι, σημασία έχει όμως ποιος το λέει το τραγούδι και αυτό το τραγούδι, αγαπητοί μου σήμερα, βγήκε από το στόμα, από τα μάτια, από την ψυχή, της Αλεξάνδρας. Θα σας πω μόνο το ρεφρέν που τελειώνει, «χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη η ακρογιαλιά, αν με πίστευες λιγάκι, θα `ταν όλα αληθινά» και η λέξη «πίστευες» έχει όλη την αξία αυτής εδώ σήμερα της συγκέντρωσης.
Πραγματικά, το συγκλονιστικό για μένα σήμερα, αγαπητοί μου, ήταν ότι μέσα σε ένα ανήμπορο, ένα αδύναμο, ένα ανάπηρο- δεν μου αρέσει καθόλου η λέξη, αλλά θα το πωγια να το καταλάβει ο κόσμος- σώμα, υπήρχε μέσα μια ανθρώπινη ψυχή σαν τη δική μας, τόσο δυνατή, με τόσο πύρωση, με τόσο ζέση για δημιουργικότητα, για να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
Τι θέλει μια ανθρώπινη ψυχή; Ότι θέλουμε και εμείς.
Τι αναμένει από εμάς; Να την προσέξουμε, να την ακούσουμε, να της πούμε αλήθεια, να μην την κοροϊδέψουμε και να την αγαπήσουμε πραγματικά. Εύχομαι, αγαπητή μου Αλεξάνδρα- και στο πρόσωπο και στην ψυχή κάθε Αλεξάνδρας- να πάρετε σήμερα από τη Βουλή των Ελλήνων, αυτό που αξίζετε, αυτό που σας πρέπει, αυτό που όρισε ο Θεός για εσάς, γιατί όλοι κρινόμαστε και πραγματικά θέλω να σας πω και κάτι σαν Έλληνες χριστιανοί ορθόδοξοι που είμαστε, ότι η Αλεξάνδρα και η κάθε Αλεξάνδρα- άκουσα αυτό το όνομα και χτύπησε στην καρδιά μου, γι’ αυτό το λέω- όλοι είστε παιδιά μας. Σας ζηλεύω σε κάτι- ακούστε το αυτό- διότι αν κάποτε η Αλεξάνδρα απαλλαγεί- είναι λόγια ανθρώπων Αγίων αυτά- από αυτό το ανάπηρο, το ανήμπορο σώμα, που τόσο βασανίστηκε εδώ, θα γίνει στον ουρανό ένας κάτοικος του ουρανού και ένας άγγελος του Θεού.
Εμείς δεν ξέρω, αγαπητοί συνάδελφοι, αγαπητοί μου Πρόεδροι, αν ποτέ μπορέσουμε να αξιωθούμε κάτι που είναι βέβαιο για την Αλεξάνδρα. Γι’ αυτό σήμερα από εδώ εύχομαι να φύγουμε και θα φύγουμε όλοι καλύτεροι άνθρωποι, αλλά να μη μείνουμε στα λόγια. Να κάνουμε ο καθένας αυτό που του αναλογεί, αυτό που του πρέπει, για να αισθανθούμε κι εμείς καλά και ίσως και εμείς μπορέσουμε να αγγίξουμε την ποιότητα της ψυχής αυτών των ανθρώπων. Ευχαριστώ πολύ.