ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ θα συνεδριάσει με θέμα ημερήσιας διάταξης:
Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υγείας «Ρυθμίσεις για την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και την παρακολούθηση και αξιολόγηση της φαρμακευτικής δαπάνης».
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ( Ειδικός Αγορητής της Κ.Ο. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ‘ΝΙΚΗΣ’»): Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε. Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο σύντομος, γιατί έχω πρόβλημα με τη φωνή μου, αλλά δεν μπορώ να μην πω κύριε Πρόεδρε ότι με τη μικρή μου εμπειρία στα Κοινοβουλευτικά ότι να κατεβάζει κανείς νομοσχέδιο είναι τόσο εύκολο, θα έλεγα με μια λέξη, είναι τόσο εύκολο που θα μπορούσα να το κάνω κι εγώ.
Βλέπουμε άρθρα σαν κομμάτια «Κεράμεος άτακτός συριγμένα».. Αλλά ας πάμε ένα- ένα να τα πούμε. Είδαμε βέβαια τους Φορείς, δεν μπορώ να μην το σχολιάσω αυτό ότι όλοι οι Φορείς είπαν για την υποστελέχωση που υπάρχει για την ελάττωση των πόρων 5,5% του ΑΕΠ είναι στην Ελλάδα, 7,5% είναι ο μέσος όρος στην Ευρώπη στο ΕΣΥ, είναι πράγματα αυτά; Ή οι ιδιωτικές δαπάνες είναι 40% στην Ελλάδα, δηλαδή έχουμε από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές δαπάνες, βάζουμε το χέρι πιο βαθιά στην τσέπη. Δεν μπορούμε να κάνουμε ένα νομοσχέδιο της προκοπής να έρθουμε εδώ και με ευχαριστώ τρόπο να το ψηφίσουμε; Μπορούμε αλλά φαίνεται δεν θέλουμε.
Μπορούμε, αλλά δεν θέλουμε. 40% κλειστές χειρουργικές αίθουσες και έρχεται ο Υπουργός και χαίρεται για τα νομοσχέδια που μας δίνει εδώ πέρα. Στο πρώτο άρθρο, είμαστε εναντίον οπωσδήποτε, αλλά, τα οδοντιατρικά που είναι 3,4,5 άρθρα για την οδοντιατρική φροντίδα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Θα μου επιτρέψετε εδώ να κάνω το εξής σχόλιο. Έχουμε και συνάδελφο οδοντίατρο και ας με διαψεύσει, ότι στην Ελλάδα έχουμε από τις χαμηλότερες παροχές φροντίδας στοματικής υγιεινής και οδοντιατρικής στον πληθυσμό μας. Δηλαδή, το δημόσιο δεν έχει ενδιαφερθεί ή ενδιαφέρεται ελάχιστα, για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα.
Ξέρετε, τι σημαίνει οδοντιατρική φροντίδα και στοματική υγιεινή; Αυτό το πράγμα, θα έπρεπε να γίνει νομοσχέδιο και να καθόμαστε ώρες να το συζητάμε, γιατί κόπτεται το Υπουργείο για να συμβαδίζει με τη δύση και με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας. Αλλά, δείτε, πόσο σημαντικός δείκτης αναπηρίας είναι η έλλειψη στοματικής υγιεινής και μια πολύ κακή οδοντοστοιχία συνδέεται με νοσήματα του πεπτικού και έχει σχέση αν δεν μασιέται καλά με τα νοσήματα του πεπτικού, την πέψη και την απορρόφηση των τροφών, με νοσήματα του καρδιαγγειακού, του αναπνευστικού συστήματος που είναι πολύ σημαντικά.
Βλέπετε, αν πάτε σε ένα ψυχιατρείο και δείτε τις οδοντοστοιχίες, θα καταλάβετε τι σας λέω. Αυτό εδώ πρέπει να το κάνετε νομοσχέδιο και να συζητάμε γι αυτό και πώς θα βοηθήσουμε στα χωριά. Αυτό που είπε ο κ. Παναγιωτόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ, είναι πραγματικά πολύ ανθρώπινο, πολύ με άγγιξε, να υπάρχουν παιδάκια που να πηγαίνουν σχολείο και επειδή είναι ανασφάλιστοι οι γονείς να μην μπορούν να διαβάσουν. Αυτά πρέπει να ήταν λυμένα σε μια σοβαρή κοινωνία. Συγχαίρω τον συνάδελφο για την ευαισθησία αυτή που έδειξε και θα παρακαλούσα πολύ το Υπουργείο αν υπάρχει τέτοιο θέμα, να το επιμεληθεί γιατί πραγματικά, λέμε για μεταμοσχεύσεις και δεν δίνουμε ένα ζευγάρι γυαλιά σε ένα παιδάκι να πάει στο σχολείο.
Τώρα, για το άρθρο 6, το είχα πει και στην προηγούμενη αγόρευση για την παράταση άνω των 67. Ναι, αυτό θα το δεχτούμε μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές που η ανθρωπογεωγραφία το επιβάλλει και θα παρακαλούσαμε μερικούς συναδέλφους να κλέψουν από το χρόνο γιατί αυτά είναι λυμένα. Υπάρχουν οι στατιστικές, υπάρχουν ιατρικά papers που λένε, ότι πάνω από τα 67, πάνω από τα 70, δεν ανακαλύψαμε εμείς την Αμερική κύριε Πρόεδρε. Οι γιατροί που δουλεύουν πάνω από 67, έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει αυξημένη νοσηρότητα, έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να πάθουν έμφραγμα, εγκεφαλικό, να αναπτύξουν άλλες νοσηρές καταστάσεις και δεύτερον, κλέβει κανείς από το χρόνο που θα μπορούσε να αφιερώσει στα παιδιά του, στην οικογένειά του, στα εγγόνια του και στον ίδιο του τον εαυτό, αρκεί, το Υπουργείο μας εδώ να φροντίσει, ο συνάδελφος να παίρνει μια αξιοπρεπή σύνταξη και να γυρίσει να κοιτάξει τη σύζυγό του, τα παιδιά του, αυτά τα ωραία χρόνια της ζωής, γιατί κάθε ηλικία έχει την ομορφιά της και πρέπει να την εκμεταλλευτεί.
Λείπουν οι 20.000 γιατροί και μας μαστίζει τεράστια οικονομική κρίση. Κοιτάζουν οι νέοι μας πώς θα φύγουν έξω και πραγματικά πρέπει να δώσουμε τόπο στο να έρθουν, να δώσουμε κίνητρα οικονομικά, να δώσουμε κίνητρα επιστημονικά, να δώσουμε κίνητρα επιστημονικής εξέλιξης, γιατί πραγματικά λυπόμαστε να υπάρχουν Έλληνες γιατροί που τελειώνουν, που τα βιογραφικά τους θα τα σέβονταν σε όλα τα μέρη του κόσμου και εδώ να μην μπορούν να βρουν στον ήλιο μοίρα, οπότε, οριζοντίως και καθέτως εμείς είμαστε εναντίον του άρθρου 6.
Στο άρθρο 7 και τα εισοδηματικά κριτήρια των γιατρών για τις απογευματινές εργασίες, τα είπαν οι συνάδελφοι. Εμείς, είμαστε εναντίον των απογευματινών και των σκοτεινών και πιο νυχτερινών ωρών εργασίας, με αυτόν τον τρόπο που γίνεται ως προς την ιδιωτικοποίηση και των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας. Αυτό, θα το θέλαμε να γίνει μόνο γιατί είχαμε διαπληκτιστεί παλιότερα με τον Υπουργό που έλεγε, ότι υπάρχουν στην Αγγλία υπάρχουν στην Αμερική. Ναι, υπάρχουν στην Αγγλία, υπάρχουν στην Αμερική, κάνουν ιδιωτικές εργασίες οι διευθυντές κλπ., αλλά, εξασφάλισε πρώτα ένα μέσο όρο παρεχόμενων υπηρεσιών Αγγλίας και Αμερικής και ύστερα έλα να κάνεις αυτά, όχι ψωμί, τυρί δεν έχουμε και πάμε και κάνουμε απογευματινά ιατρεία, όταν δεν μπορούν να λειτουργήσουν στοιχειωδώς οι πρωινές αίθουσες και το 40% είναι κλειστά. Πριν από λίγο το ακούσαμε από τους φορείς. Δεν είναι δικά μας λόγια άγονης αντιπολίτευσης.
Στο άρθρο 9, για το εργαστήριο ιστοσυμβατότητας και ανοσολογίας, είχαμε την τύχη να έχουμε δύο πολύ καλά εργαστήρια στα δύο νοσοκομεία, τον Ευαγγελισμό και το Γεννηματά και τώρα θέλουμε να τα κλείσουμε και να τα βάλουμε στο Ωνάσειο, το οποίο το μετονομάσαμε από κέντρο σε νοσοκομείο, αλλάζοντας μόνο τη μαρκίζα. Βέβαια, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε αυτά γιατί δύο διαπιστευμένα με ευρωπαϊκούς όρους εργαστήρια, δεν κλείνονται γιατί δεν είναι μόνο η συμβατότητα. Σας είχα πει και την άλλη φορά, ότι αυτά τα εργαστήρια είναι πολύ σπουδαία για τον ελληνικό λαό, γιατί εξυπηρετούν πλείστες όσες άλλες κλινικές, παθολογικές κλινικές, νευρολογικές κλινικές, κλινικές που ασχολούνται γενικά με τα αυτοάνοσα νοσήματα και τα νοσήματα του συνδετικού ιστού.
Επίσης, όπως ξέρετε, όταν κλείνουμε μια κλινική ή ένα εργαστήριο δημιουργούμε η διαταραχή σε όλη την αλυσίδα του οργανισμού που λέγεται νοσοκομείο. Αυτά δεν τα σκέπτεται κανείς; Τι θα γίνει με τους εργαζόμενους; Οπότε, δεν συμφωνούμε σε αυτό.
Στο άρθρο 10 και έως 12, θα πω μόνο αυτό που είπε η Πρόεδρος της «ΦΛΟΓΑΣ» των παιδιών, με νεοπλασματική νόσο που πραγματικά είπε πάνω από 10 φορές τη λέξη ανησυχώ. Ανησυχώ, έτσι είπε η κυρία, μητέρα φαντάζομαι παιδιού με νεοπλασματική νόσο. Αν ανησυχούν οι γονείς, εμείς τι πρέπει να πούμε; Να μην ανησυχήσουμε, να χαρούμε; Δηλαδή, ότι είπαμε, ισχύει για τα εργαστήρια της συμβατότητας, ισχύει στον υπερθετικό βαθμό αυτής εδώ της ρύθμισης, που παίρνουμε από δύο νοσοκομεία δύο σοβαρές παιδοογκολογικές κλινικές, πού ξέρετε την ευαισθησία.
Ο ογκολογικός ασθενής είναι ευαίσθητος, ούτως η άλλως, αλλά, φανταστείτε το μέγεθος της ευαισθησίας όταν υπάρχει ένα τέτοιο πρόβλημα σε μια οικογένεια και αφορά το παιδί της οικογένειας. Με αυτά δεν παίζουμε και όταν ακούμε να λέει η Πρόεδρος της «ΦΛΟΓΑΣ» ανησυχώ και εμείς ανησυχούμε. Πράγματι, ανησυχούμε δικαιολογημένα γιατί βλέπουμε ότι αλλάζετε και εδώ τη μαρκίζα. Ένα κέντρο «ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ», μετατρέπεται μόνο κατ όνομα σε νοσοκομείο. Ακούσαμε την ίδια Πρόεδρο να λέει, ότι δεν υπάρχει ούτε και ακτινολογικό. Ας είναι και δίπλα.
Αλλά, όταν δεν είσαι γέρος και έχεις τέτοια σοβαρά προβλήματα υγείας θες στο κρεβάτι σου δίπλα εκεί να λυθούν όλα αυτά τα προβλήματα. Δεν μπορώ να διανοηθώ αν αυτά είναι πραγματικότητα το να μην υπάρχουν τα στοιχειώδη εργαστήρια. Να μετονομάζεται ένα κέντρο με 90 κλίνες παιδικές σε «νοσοκομείο» που εντάξει μπορεί να έχουν τα νοσοκομεία μας τις όσες ελλείψεις, αλλά νομίζω ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν και να παρέχουν τουλάχιστον τις πρώτες βοήθειες σε ότι αφορά ένα ακτινολογικό εργαστήριο ή αν χρειαστεί την αναισθησιολόγο να διασωληνώση και να δώσει τις πρώτες βοήθειες.
Επίσης, μου ήρθε η λέξη υποκρισία όταν άκουσα τον κύριο Υπουργό να λέει ότι ξέρετε θα γίνει νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου είναι τόσο ευέλικτα και τόσο ωραία και τόσο καλά για τη δημόσια υγεία. Ναι, κύριε Υπουργέ είναι τόσο καλά τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου που υπηρετείτε εδώ και δεκαετίες και που δέκα χρόνια ήσασταν Υπουργοί και όχι μόνο εσείς, αλλά και άλλες κυβερνήσεις. Δηλαδή, δεν μπορούμε αυτά να τα βελτιώσουμε, αλλά θα πρέπει να τα μετατρέψουμε όλα σε ιδιωτικού δικαίου. Μου φαίνεται πολύ υποκριτική αυτή η στάση και πραγματικά θα έπρεπε να αναθεωρήσει κανείς.
Σε ό τι αφορά τώρα τους νεφροπαθείς θα ήθελα λίγο να σταθώ, γιατί είδαμε έναν εκπρόσωπο των νεφροπαθών από τους φορείς που εξέφραζε κι αυτός βαθύτατα την ανησυχία του. Ναι, σαν είμαστε γιατροί και εγώ συμφωνώ να γίνουν μεγάλα κέντρα εις το συμβατότητας γιατί αυτά είναι πολύ σπουδαία και καθορίζουν όπως σας είπα μια μεταμόσχευση νεφρού όπως σας είπα και στην προηγούμενη μου αγόρευση. Δεν είναι ιατρικά είναι τρείς αναστομώσεις. Αναστομώνεις τον ουρητήρα, την εθνική αρτηρία και την εθνική φλέβα, δηλαδή δεν είναι μια μεγάλη χειρουργική επέμβαση, αλλά για να έχει απόλυτη επιτυχία πίσω από αυτή να κρύβεται ένα σοβαρό διαγνωστικό εργαστήριο που θα μας αποτυπώσει τη εις το συμβατότητα.
Πράγματι, αν έχουμε πολλά και διάσπαρτα κέντρα δεν θα ήταν τόσο καλό, διότι θα διασπώνται δυνάμεις. Η μεταμόσχευση είναι μια διαδικασία που δεν είναι μόνο η επέμβαση ή δεν είναι μόνο η επιλογή του σωστού δότη που είναι σε μεγάλο βαθμό, αλλά είναι και το μετά. Μετά τι γίνεται με αυτούς τους ασθενείς ποιος θα τους παρακολουθεί, γιατί ξέρετε η διαδικασία απόρριψης του μοσχεύματος είναι η «δαμόκλειος σπάθη» σε αυτούς τους ασθενείς.
Λένε, πέτυχε η μεταμόσχευση αλλά μετά από λίγο καιρό τι θα γίνει. Ξέρουμε ότι λόγω της έλλειψης μπορεί να γίνει μετά από έξι μήνες, ένα χρόνο ή μετά από έξι χρόνια, γι’ αυτό θα πρέπει αυτοί οι ασθενείς να παρακολουθούνται. Είναι σε θέση το Ωνάσειο να παρακολουθεί όλους τους ασθενείς από τον κορμό της Ελλάδας και κάτω και τι θα γίνει με αυτό. Ξέρετε, να σας το αναφέρω και αυτό ότι δεν έχω δει πιο ευτυχισμένο άνθρωπο από ένα νεφροπαθή που υποβάλλονταν πάνω από μια δεκαετία σε τεχνητό νεφρό όταν πέτυχε η αναστόμωση του. Ξέρετε τι τον έκανε να χοροπηδάει, είναι που πήγε στην τουαλέτα και ούρησε σαν φοιτητής το είδα αυτό και δεν έχω δει το ενθουσιασμένο άνθρωπο και για μας τέτοιες διαδικασίες που μας φαίνεται ότι δε στοιχίζουν τίποτα η ούρηση γι’ αυτόν είναι το μεγαλύτερο πράγμα. Να δεις δηλαδή μετά από δέκα χρόνια στον οργανισμό σου να παράγονται ούρα.
Όμως, αυτό προϋποθέτει ένα πολύ καλό Εθνικό Σύστημα Υγείας που θα πονάει για τον ασθενή. Οπότε, νομίζω ότι πρέπει να αναθεωρηθεί αυτό και να μην καταργηθούν αυτά τα εργαστήρια. Ένα άλλο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι χωρίς να ερωτηθούν αυτοί οι εργαζόμενοι στο Αγλαΐα Κυριακού, στο Αγία Σοφία πως θα τους πάρετε χωρίς να ρωτήσετε και τις διοικήσεις των νοσοκομείων και θα τους μεταφέρετε σε άλλα, π.χ. στο Ωνάσειο ή στο Ελπίδα. Αυτό είναι απορίας άξιο. Δεν θα μακρηγορήσω άλλο κύριε Πρόεδρε, καθώς βλέπω ότι τελείωσε και ο χρόνος. Τα υπόλοιπα θα τα αναφέρουμε στην Ολομέλεια. Σας ευχαριστώ πολύ.