ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ, που θα συνεδριάσει με θέμα ημερήσιας διάταξης:
Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υγείας «Αναμόρφωση του Εθνικού Συστήματος Τραύματος».

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Ειδικός Αγορητής της Κ.Ο. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ “ΝΙΚΗ”): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Κύριοι Υπουργοί, κύριοι  Υφυπουργοί. Πραγματικά οφείλω να ομολογήσω ότι έχετε μια ιδιαίτερη ικανότητα στη χρήση ηχηρών και εντυπωσιακών τίτλων στα νομοσχέδια που καταθέτετε.

Πραγματικά, όταν διάβασα πρώτη φορά το υπό κρίση νομοσχέδιο, τον τίτλο του δηλαδή, «Η οργάνωση και η λειτουργία του Εθνικού Συστήματος Τραύματος», δεν σας κρύβω ότι ξαφνιάστηκα και επιστημονικά, αλλά και πολιτικά. Αυτό εγώ θα το έβαζα, κύριε Πρόεδρε, ως τίτλο για την Κυβέρνηση Μητσοτάκη, για την κυβέρνησή σας. Θα έλεγα «Η κυβέρνηση της οργάνωσης και της λειτουργίας του εθνικού μας τραύματος».

Δεν νομίζω ότι στην παρούσα φάση χρειαζόταν ένα τέτοιο νομοσχέδιο, όπως, επίσης, όλα τα νομοσχέδια με τα οποία ασχολείται το Υπουργείο Υγείας, κύριε Πρόεδρε, είναι τέτοια κενά νομοσχέδια, που δεν έχουν κανένα όφελος απολύτως να προσφέρουν στην κοινωνία. Γιατί, ούτε λίγο, ούτε πολύ, το παρόν νομοσχέδιο λέει κατάμουτρα στο ιατρικό, στο νοσηλευτικό και το διοικητικό προσωπικό του υπάρχοντος Εθνικού Συστήματος Υγείας, που με κόπο και πόνο πολύ «χτυπιέται» κάθε μέρα για να κάνει καλά τον ελληνικό λαό, ότι «δεν είστε ικανοί, δεν σας εμπιστευόμαστε, δεν πρόκειται να σας βοηθήσω να βελτιωθείτε, ούτε θα σας παρέχω καλύτερες υποδομές».

Αντίθετα, λέτε, κύριε Πρόεδρε κάτι άλλο. Λέτε ότι «εγώ θα φτιάξω ένα άλλο σύστημα μέσα σ’ αυτό το σύστημα, για να έχω καλύτερα αποτελέσματα». Σας είναι, προφανώς, αδιάφορο, ότι αυτή η άλλη δομή υγείας θα προκαλέσει επιπλέον επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Έτσι δεν είναι; Μήπως λέτε κι εσείς σαν τον κύριο Παπανδρέου «λεφτά υπάρχουν»; Μάλλον αυτό είναι. Αφού θα χρειαστεί κι αυτό στελέχωση, διοικητική, οργανωτική υποδομή, εξοπλισμό, νέους χώρους και ασφαλώς, κατάλληλο προσωπικό. Έχετε λάβει υπόψη, μήπως, τα χρήματα που θα χρειαστούν γι’ αυτό; Ή μήπως αυτό που, όντως, ενδιαφέρει την Κυβέρνησή σας – μάλλον αυτός είναι ο λόγος που φέρατε αυτό το  νομοσχέδιο, γιατί δεν μπορώ να βρω άλλη αιτία – είναι να μοιράζετε τίτλους, θέσεις ευθύνης και διευθύνσεις;

Η υποστήριξη του τραύματος χρειάζεται. Είναι σαφές ότι πρέπει να γίνεται σε όλες τις χειρουργικές, παθολογικές και στις μονάδες εντατικής θεραπείας. Έχουμε το ATLS, παγκοσμίως γνωστό από τη δεκαετία του 1980. Είναι το Advanced Trauma Life Support που λέει ακριβώς πως πρέπει να είναι εκπαιδευμένη κάθε κλινική που ασχολείται με το τραύμα. Δεν είδα τίποτα από αυτά να κάνετε κι αναρωτιέμαι.

Με πολύ λιγότερα χρήματα – όπως σας είπα και πριν – από αυτά που, εν τέλει, θα απαιτηθούν, θα ήταν εφικτό να βοηθηθούν τα νοσοκομεία μας, τα κέντρα υγείας μας, να ανανεωθεί ο υλικοτεχνικός εξοπλισμός και να ενισχυθούν οι οικονομικές απολαβές του προσωπικού μας. Άλλωστε, δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς φωστήρας της υγείας, για να γνωρίζει ότι χρειάζονται να μπουν στο σύστημα πόροι και προσωπικό. Τίποτα δεν βλέπουμε και σ’ αυτό το νομοσχέδιο. Αντίθετα, βλέπουμε να αφήνετε να ρημάζουν μπροστά στα μάτια σας, οι υποδομές του υπάρχοντος ΕΣΥ.

Στα παραπάνω θα πρέπει να προστεθεί και επιπλέον γραφειοκρατία που θα απαιτηθεί για την ορθότερη διαχείριση των περιστατικών και για την επιλογή του κατάλληλου κέντρου για την περίπτωση του κάθε τραυματία.

Διαβάζω στον επεξηγηματικό τίτλο για το παρόν νομοσχέδιο, ότι το σύστημα οργάνωσης και διαχείρισης φροντίδας του τραύματος που επιχειρείτε να θεσπίσετε – άκουσον – άκουσον, δεν υπάρχει ένας άνθρωπος να συνετίσει  το Υπουργείο αυτό; – έχει λάβει υπόψη του τις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει λάβει υπόψη του το ΕΣΥ της Νοτίου Αφρικής και της Αυστραλίας. Πάλι καλά που δεν έλαβε και της Ελβετίας. Σε χώρες μακρινές, όχι μόνο γεωγραφικά, κύριε Πρόεδρε, αλλά και ανθρωπογεωγραφικά. Άλλη η δομή της χώρας μας. Δηλαδή, χάθηκαν εδώ οι ευρωπαϊκές χώρες να βρίσκατε να εφαρμόσετε κάτι ανάλογο; Καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν έκρινε αναγκαίο να υπάρχει ένα παράλληλο σύστημα μέσα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Θα πρωτοπορήσετε και σε αυτό.

Θεωρώ, λοιπόν, ότι το Υπουργείο Υγείας βρίσκεται σε ένα παράλληλο σύμπαν. Δεν χρειάζεται ένα παράλληλο σύστημα υγείας κι αυτό έπρεπε να το καταλάβουν οι αρμόδιοι του Υπουργείου με τις επισκέψεις που κάνετε στα νοσοκομεία. Σας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Δεν καταλαβαίνετε τίποτα. Δεν πειράζει. Κι εγώ τώρα που φωνάζω εδώ, τσάμπα  το κάνω, αλλά είμαι υποχρεωμένος να το κάνω για τους ανθρώπους που μας ψήφισαν, μήπως και ανοίξει τα μάτια του ο ελληνικός λαός και δει την πραγματικότητα.

Περαιτέρω, από τη μελέτη του επεξηγηματικού δελτίου συνάγεται ότι ως κρίσιμη και αναγκαία συνθήκη, που το δικαιολογεί αυτό το νομοσχέδιο, είναι ο μεγάλος αριθμός των ατυχημάτων. Πολύ σωστά. Πιο συγκεκριμένα αναγράφεται, ότι στη χώρα υπάρχουν ετησίως πολλοί βαρύτατα τραυματίες και ο πολυτραυματίας είναι μια συγκεκριμένη παθολογική οντότητα που θα πούμε παρακάτω τι πρέπει να γίνεται. Η πλειοψηφία τους είναι νέοι άνθρωποι που διάγουν την πιο παραγωγική περίοδο της ζωής τους σε ηλικίες κάτω των 45 ετών και λόγω ελλείψεως της διαχείρισης του τραύματος πολλοί από αυτούς θνήσκουν πριν καν φτάσουν στο νοσοκομείο.

Τι θέλουμε λοιπόν; Εδώ κάθε λεπτό σώζει. Κάθε λεπτό κερδίζουμε δεκάδες ανθρώπους. Τι κάνετε για τις υπηρεσίες του ΕΚΑΒ σ΄αυτό το νομοσχέδιο; Μια τρύπα στο νερό. Χρειάζεται δηλαδή, αυτό που θα σας πρότεινα κύριε Υπουργέ, να γίνουν κινητές μονάδες του ΕΚΑΒ. Να στελεχωθούν με το απαραίτητο προσωπικό. Αυτό γίνεται στις χώρες που παρέχουν υψηλές υπηρεσίες. Να έχουν αναισθησιολόγους να μπορεί να γίνεται άμεσα διασωλήνωση.  Αυτό σώζει, η διασωλήνωση του ασθενή που σφαδάζει και χάνει τη ζωή του στο έδαφος. Να γίνεται ένα καλό monitoring, να μπορούμε, δηλαδή, να δούμε αν έχει πίεση, αν έχει σφίξεις ο άνθρωπος, αν χρειάζεται όγκος  υγρών και αν χρειάζεται όγκος υγρών επί τόπου να μπορεί να βρεθεί μια κεντρική φλεβική γραμμή στη σφαγίτιδα, στη μηριαία φλέβα ή μια υποκλείδιος φλέβα και να δοθεί όγκος ώστε να του δοθεί χρόνος να φτάσει μέχρι το νοσοκομείο ζωντανός. Αυτά χρειάζονται και τα άλλα όλα είναι πυροτεχνήματα.

Εν τέλει, αφού το δημιουργήσατε αυτό το σύστημα, εντάξει το φτιάξατε, πώς θα εξασφαλιστεί η ταχεία -αυτό που σας είπα πριν- προσέλευση του τραυματία σε αυτές τις συνθήκες; Πώς θα μειωθεί  δηλαδή η νοσηρότητα, η θνητότητα, οι αναπηρίες, οι ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις, οι οικονομικές επιπτώσεις αυτών των τραυματιών βάσει του άρθρου αυτού του νομοσχεδίου σας; Πώς; Αφού το ΕΚΑΒ θα είναι το ίδιο, έτσι δεν είναι;  Το ίδιο χθες, το ίδιο σήμερα και αυτό εις τον αιώνα, όσο θα κυβερνάτε εσείς, αυτό το ΕΚΑΒ θα έχουμε γιατί δε βλέπετε τα προβλήματα κατάματα.

Αντί να ασχοληθεί η κυβέρνησή σας με την αναζήτηση τρόπων, την εφαρμογή πολιτικών για την μείωση των τροχαίων ατυχημάτων. Αντί δηλαδή να προσπαθεί να επενδύσει στην πρόληψη και στην οδική ασφάλεια, στη σχετική εκπαίδευση των νέων από τα παιδικά τους χρόνια, αποδέχεστε βλέπω ως μοιραίο και αναπόφευκτο το γεγονός ότι ξεκινάμε με ένα μεγάλο αριθμό θανάτων λόγω τραυματισμού στην άσφαλτο. Γιατί δεν κάνετε μια παιδεία στα παιδιά μας για την οδήγηση;  Να σέβονται τη ζωή του άλλου. Πώς θα κάνουμε απεξάρτηση από το αλκοόλ, από τις ουσίες;

 Αντίθετα είδαμε την προηγούμενη εβδομάδα στην Κρήτη, θυμάστε, εκείνον τον μέθυσο, κύριε Πρόεδρε, που μάθαμε ότι σκότωσε ένα εικοσάχρονο παιδί. Πριν μια βδομάδα τον είχαν πιάσει μεθυσμένο και τον άφησαν, λέει, με παρέμβαση προσώπων -ελπίζω να μην είναι πολιτικά πρόσωπα- και αυτός επανήλθε δριμύτερος και κατακρεούργησε τον 20χρονο.

 Εδώ είναι και η έννοια της τιμωρίας. Τιμωρία ξέρετε τι σημαίνει κύριε Πρόεδρε; Από το τιμώ, τιμή και ορώ, όπως θυρωρός, πυλωρός, φροντίζω δηλαδή για την τιμή σου.  Αυτό σημαίνει τιμωρία. Πρέπει να επιβληθεί τιμωρία και γι΄ αυτούς τους ανθρώπους που δεν σέβονται τις ανθρώπινες ζωές.

Συμπερασματικά έχω την αίσθηση ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία ακόμα κίνηση εντυπωσιασμού σαν τα υπόλοιπα νομοσχέδια να μην επανέρχομαι. Τα ζήσαμε, περί ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, περί μονάδων για εγκεφαλικά επεισόδια.  Ούτε στην Ελβετία, ούτε στο Χάρβαρντ, γίναμε Χάρβαρντ εδώ πέρα μέσα και δεν έχουμε τα αυτονόητα.

 Μπροστά λοιπόν σε «κούφια λόγια και ασκιά γιομάτα αέρα», όπως θα έλεγε και ο Μακρυγιάννης. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμα προσπάθεια έτι περαιτέρω απαξίωσης του εθνικού συστήματος υγείας και του ΕΚΑΒ προς όφελος των ιδιωτικών ιδρυμάτων. Δυστυχώς και αυτά θα παρέμβουν στο τραύμα γιατί το τραύμα είπαμε είναι μια συγκεκριμένη νοσολογική οντότητα. Μακάρι να είχαμε  χρόνο να σας έλεγα μερικά πράγματα. Είναι άλλη η συμπεριφορά του οργανισμού στο τραύμα. Υπάρχει συστηματική φλεγμονώδης αντίδραση. Υπάρχουν διάφορα που πρέπει οι γιατροί να τα ξέρουν και ιδίως εκείνα τα τρία που σας είπα που είναι, η διασωλήνωση, το monitoring και η χορήγηση  άμεσα όγκου υγρών για να δώσουμε χρόνο στον ασθενή να φτάσει ζωντανός στο νοσοκομείο.

Κάθε γιατρός, κάθε νοσηλευτής που υπηρετεί, λοιπόν, στο ΕΣΥ γνωρίζει άριστα ότι όλα όσα εσείς περιγράφεται στο υπό κρίση νομοσχέδιο νόμου στην πράξη εφαρμόζονται στα νοσοκομεία μας και η φροντίδα και   η περιποίηση των τραυματιών, είναι η καλύτερη βάση των δυνατοτήτων και της υποστελέχωσης που υπάρχει. Τι χρειάζεται όμως, κύριε Πρόεδρε μου, τι χρειάζεται;

 Οι άνθρωποι στα νοσοκομεία χρειάζονται βοήθεια, χρειάζονται ενίσχυση, χρειάζονται πόρους, προσωπικό;

Τέτοια να ακούσουμε εδώ σήμερα. Τέτοια, ότι πήραμε τόσους γιατρούς, τους εκπαιδεύσαμε, με τους βάλαμε στο Πρόγραμμα αυτό που σας είπα, το ……, τους μάθαμε για το τραύμα και τους ρίξαμε στο ΕΣΥ, να κάνουν δουλειά, δεν χρειαζόμαστε. Δε χρειαζόμαστε κύριε Πρόεδρε, αυτό εξασφαλίζει αυτό το νομοσχέδιο και είμαι βέβαιος, γι’ αυτό σας λέω και άλλους διοικητές και άλλους υποδιοικητές και άλλους γενικούς διευθυντές, που θα στέκονται με τα κουστουμάκια τους, όπως «καλή ώρα», με τις γραβατούλες τους, πίσω από τα γραφεία και θα μιλούν θεωρητικά, θα δίδουν εντολές στους γιατρούς κ.τ.λ..

Του ……., λέει ……, χρειαζόμαστε ινδιάνους που θα δουλέψουνε εδώ πέρα, χρειαζόμαστε επιστήμονες γιατρούς, θέλουμε γιατρούς, θέλουμε νοσηλευτές, θέλουμε τους διασώστες, θέλουμε ΕΚΑΒ. Επικροτήσαμε προχθές τη δωρεά του Σταύρος Νιάρχος, θέλουμε Μονάδες Κινητές, να μπορούν να βρίσκουν τους ανθρώπους στο δρόμο και να τους παρέχουν ουσιαστική βοήθεια. Θέλουμε, δηλαδή, ανθρώπους της πράξης, αλλά να ζουν αξιοπρεπώς να μην κοιτάζουν να φύγουνε, αν εκπαιδευτεί κανένας καλά στην Αμερική, στην Γερμανία και εδώ και εκεί, να μείνουν εδώ, να μη διστάζουν ανθρώπους να πέσουν στη μάχη, να σώσουν ανθρώπινες ζωές, τιμώντας τον όρκο του Ιπποκράτη.

Με την ευκαιρία της ορκωμοσίας του κ. Trump, δεν ξέρω αν ήταν κανένας εκπρόσωπος από την Κυβέρνηση, να μας τα πει κύριε Πρόεδρε. Θα αλλάξουν πολλά πράγματα στην υγεία. Βλέπω ότι ο κ. Trump, είπε ότι θα αποσύρει την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών στην Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, για την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας που κόστισε εκατομμύρια ζωές στον πλανήτη. Θα αποχωρήσει λέει, και από την Πράσινη Ανάπτυξη, έτσι, από τη Συνθήκη αυτή του Παρισίου που δεν ήταν πράσινη ανάπτυξη ήταν μια απάτη, για την πράσινη ενέργεια που και η δική σας Κυβέρνηση, πρέπει να αναδιπλωθεί σε αυτό το πράγμα, που «πράσινα άλογα» πραγματικά. Για τη μετανάστευση είδατε τι είπε, ότι θα βάλει ακόμα και στρατό να φυλάξουν τα σύνορα, εύχομαι και σε εσάς να γίνει μάθημα αυτό, αλλά κυρίως να πω και αυτό και να κλείσω.

 Θα αναγνωρίσει μόνο τα 2 φύλλα, που εσείς σπεύσατε εδώ πέρα να αναγνωρίσετε και 3ο και 4ο φύλλο, για να φύγει η παράνοια ως και στους Ολυμπιακούς Αγώνες είδαμε άντρες να χτυπούν γυναίκες, γιατί προσδιορίστηκαν ως γυναίκες, το είδαμε κι αυτό και αθλήτριες να τρώνε συμπεριληπτικό ξύλο. Ευχαριστώ πολύ κύριε Πρόεδρε.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΟΣ (Προέδρος της Επιτροπής): Ευχαριστώ κ. Παπαδόπουλε. Τώρα τον λόγο έχει ο Ειδικός Αγορητής της Κ.Ο. «ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ – ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ», ο κ. Σπυρίδων Μπιμπίλας. Για 15 λεπτά κ. Μπιμπίλα.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΜΠΙΜΠΙΛΑΣ (Ειδικός Αγορητής της Κ.Ο. «ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ – ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ»):  Σας ευχαριστώ πολύ. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ – αν και είναι ο κ. Υφυπουργός τώρα, έφυγε ο κ. Υπουργός. Το νομοσχέδιο, έτσι που φέρατε, νομίζουμε βιαστικά, έτσι όπως μας το φέρατε αισθανόμαστε, ότι κάνετε μια συνειδητή προσπάθεια ευχών για να διορθωθούν πολλά κακώς κείμενα, των προηγούμενων ετών. Μας δίνετε την εντύπωση, ότι προσπαθείτε να εξωραΐσετε μια βαριά ασθενούσα κατάσταση,  γιατί όσα έχουν συμβεί έως τώρα, δεν μας πείθουν με τίποτα, ότι το Σύστημα αυτό μπορεί εύκολα να διορθωθεί.

 Η έννοια του Κέντρου Τραύματος φυσικά δεν μας βρίσκει αρνητικούς ως έννοια και θα ήταν αστείο να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο. Το Εθνικό Σύστημα του Τραύματος, δικαίως μας απασχολεί και πολύ σωστά, ο Υπουργός Υγείας θέτει το θέμα σε δημόσια διαβούλευση για τη διαμόρφωσή του. Η σωστή αντιμετώπιση του έκτακτου, η έμμεση – άμεση ανταπόκριση «στο ξαφνικό», αν μη τι άλλο μπορεί να καταδείξει ένα καλά οργανωμένο σύστημα τραύματος. Είναι όμως, καλά οργανωμένο το Εθνικό μας Σύστημα Υγείας, ώστε να αναδείξει ένα σωστά οργανωμένο Σύστημα Τραύματος;

 Η κουλτούρα της ασφάλειας που θα έπρεπε να μας διακατέχει και να μας διαποτίσει, μας επιβάλλει να είμαστε πανέτοιμοι. Η κουλτούρα της ασφάλειας, λοιπόν, ξεκινάει από τον δρόμο, από την καθημερινότητα, εκεί όπου συνήθως συμβαίνουν τα ατυχήματα και καταλήγουν στην αίθουσα αναζωογόνησης του Κέντρου Τραύματος.

Δεν θα έπρεπε λοιπόν να καλύψουμε το εθνικό μας οδικό δίκτυο με περισσότερα ασθενοφόρα, ώστε αν συμβεί κάτι έκτακτο να σπεύσει το πλησιέστερο ασθενοφόρο και σωστά επανδρωμένο; Κανένας Έλληνας δεν μπορεί να ξεχάσει με τίποτα την εθνική τραγωδία του εγκλήματος των Τεμπών στις 28 Φεβρουαρίου του 2023, αυτή την αποφράδα ημέρα που θα πρέπει όλοι να σκεφτόμαστε με ντροπή γιατί όσα ακολούθησαν – και δυστυχώς γίνεται με τον ίδιο τρόπο – μόνο ντροπή μπορεί στον κάθε σκεπτόμενο Έλληνα να φέρνει. Θυμάστε πως τα ασθενοφόρα πήγαν τελευταία στο επίμαχο μέρος και πως δεν εφαρμόστηκε οργανωμένη τακτική αντιμετώπισης.

Τι γίνεται λοιπόν σε μια τέτοια έκτακτη περίσταση; Κουλτούρα ασφαλείας. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν θέλουμε να τιμάμε τις θέσεις μας εδώ σε αυτό τον χώρο πρέπει να υπεραμυνθούμε της κουλτούρας ασφαλείας και αυτό σημαίνει επαρκή αριθμό ασθενοφόρων στα οδικά μας δίκτυα και όχι μόνο στους χώρους αναμονής των νοσοκομείων.

Στο νομοσχέδιο για την αναμόρφωση του εθνικού συστήματος του τραύματος αναφέρετε παροχές όπως ακτινολογικό εργαστήριο, χειρουργική αίθουσα, μονάδα εντατικής θεραπείας, θάλαμο νοσηλείας ασθενών. Αναρωτιόμαστε, αλήθεια πώς θα στελεχωθούν όλα αυτά τα τμήματα και γιατί δεν υπάρχει μέριμνα για τις δύσκολες περιοχές της Ελλάδας; Η πατρίδα μας είναι μια υπέροχη χώρα, αλλά έχει και δύσβατες περιοχές, έχει και νησιά που τον χειμώνα μπορούν να αποκλείονται λόγω των καιρικών συνθηκών. Γιατί δεν υπάρχει μέριμνα για κέντρο ανάλογο στα Δωδεκάνησα, στη Ρόδο που είναι το κέντρο, αλλά και για τις Κυκλάδες, τη Σύρο που είναι το κέντρο, αλλά και για τη δύσβατη Λακωνία, τη βόρεια Εύβοια και τη δυτική Μακεδονία;

Τα ίδια παντού. Στη δύσβατη Ήπειρο υπάρχει; Γιατί δεν υπάρχουν κινητές μονάδες του ΕΚΑΒ στα μέρη που ανέφερα τώρα προ ολίγου; Μιλάτε για ειδικότητες νευροχειρουργικής, αγγειοχειρουργικής, καρδιοθωρακικής. Πού θα βρεθούν όλες αυτές οι ειδικότητες; Γιατί η αλήθεια είναι ότι λείπουν από τα νοσοκομεία μας. Οι  αναισθησιολόγοι είναι επίσης σε έλλειψη. Οι ελλείψεις είναι σε όλους εμφανείς. Πείτε μας πώς σκοπεύετε να στελεχώσετε αυτά τα κέντρα τραύματος; Βλέπουμε εξάλλου κύριε Υπουργέ όπου επισκέπτεστε διάφορα νοσοκομεία, ότι οι εργαζόμενοι σας μιλάνε με πολύ σφοδρές αντιδράσεις, αλλά και εσείς τους αντιμετωπίζετε με ένα πολύ περίεργο τρόπο. Ακούσαμε να τους λέτε κομμουνιστές.

Δηλαδή, όποιος είναι διαμαρτυρόμενος, είναι και κομμουνιστής ταυτόχρονα; Ξέρετε τι άποψη έχουν για το νέο νομοσχέδιο οι εργαζόμενοι στον τομέα του τραύματος; Ότι είναι μια ουτοπία σε ένα ήδη βεβαρημένο και με πολλά προβλήματα εθνικό σύστημα υγείας, ότι δεν μπορούν καν να συσταθούν όλα αυτά τα κέντρα που προγραμματίζετε, ότι ούτε καν θα μπορέσουν να ξεκινήσουν. Εδώ με το ζόρι βγαίνουν οι εφημερίες. Δυστυχώς και τα ραντεβού βρίσκονται ακόμα δύσκολα.

Ο ειδικός γιατρός ή ο ειδικευόμενος θα είναι κάθε μέρα διαθέσιμος; Θα είναι ξεχωριστά τα κέντρα τραύματος από τα επείγοντα; Δεν φαίνεται καθαρά, υπάρχει ασάφεια πάνω σε αυτό. Θα είναι άλλη μια σειρά από επείγοντα, ενώ δεν έχουμε ήδη αρκετό προσωπικό για τα επείγοντα; Ήδη προχθές είχαμε μια τραυματική εμπειρία με επείγουσα κατάσταση γνωστού σκηνοθέτη, που πήγε σε νοσοκομείο στα έκτακτα και τελικά τον είχαν στο διάδρομο και μόλις το βράδυ αργά, όπως μου τηλεφώνησαν κατά τις 12 τον δέχτηκαν. Νομίζω, ότι έχετε ήδη ενημερωθεί  – θα σας πω μετά ιδιωτικά, γιατί δεν μπορώ να πω το όνομά του –  γι’ αυτή τη δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζουμε με αυτόν τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Σκοπεύετε λοιπόν να φέρετε γιατρούς από το εξωτερικό ή σκοπεύετε να κάνετε συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικών φορέων ασφάλισης;

Οι ιδιώτες θα πληρώνονται με μπλοκάκι, θα προσλαμβάνονται με κάποια σύμβαση και τι αμοιβές θα υπάρχουν γι αυτό; Έπειτα οι Έλληνες πολίτες στην πλειοψηφία τους δεν μπορούν να πληρώνουν από την τσέπη τους για ιδιωτικούς φορείς και το ξέρετε πολύ καλά αυτό. Η φτώχεια στην Ελλάδα είναι αρκετά μεγάλη. Ας φαίνεται ότι υπάρχει ευμάρεια, υπάρχει και ένα τμήμα του πληθυσμού που είναι εντελώς φτωχό. Υπάρχουν πολλά ερωτήματα που οφείλουν να απαντηθούν, πριν ξεκινήσει έστω και πιλοτικά αυτό το εγχείρημα.

Πάμε τώρα να μιλήσουμε για ένα κομμάτι επίσης υψίστης σημασίας, άμεσα συνδεδεμένο με τον τομέα του τραύματος. Πάμε να μιλήσουμε για το πλήρωμα των ασθενοφόρων και τα κριτήρια πρόσληψης του. Ένα άτομο που έχει μειωμένη κινητικότητα, που δεν μπορεί να σηκώσει βάρος, που αδυνατεί να τα βγάλει πέρα σε αντίξοες και στρεσογόνες καταστάσεις δεν μπορεί να εργαστεί στο ΕΚΑΒ. Διαφωνείτε σε αυτό; Πώς λοιπόν μπορεί να προσληφθεί ως διασώστης πλήρωμα ασθενοφόρου;

 Ένας διασώστης μπορεί να χρειαστεί να μεταφέρει έναν ασθενή, που μπορεί να είναι και βαρύς, δύο και τρεις ορόφους. Μπορεί να τον παραλάβει από μια πολυκατοικία που δεν έχει καν ασανσέρ. Η δουλειά είναι βαριά και έχει απαιτήσεις. Δεν θα έπρεπε να τεθούν ορθότερα τα κριτήρια πρόσληψης; Το ξέρετε πως προσλαμβάνονται ως διασώστες άνθρωποι που δεν έχουν την κατάλληλη εξειδίκευση, οι οποίοι κάνουν ένα δίμηνο σεμινάριο και μετά ξεκινούν με ευκολία να εργάζονται. Είναι αυτό ασφαλές; Είναι σωστό; Γιατί δεν προσλαμβάνονται οι εκπαιδευμένοι διασώστες; Γιατί διασώστες υπάρχουν που ακόμα παραμένουν άνεργοι ή κάνουν μεροκάματα σε ιδιωτικές κλινικές.

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν εκπαιδευτεί στο ΙΕΚ του ΕΚΑΒ ή σε αντίστοιχες σχολές. Υπάρχουν τέτοιοι απόφοιτοι με τις κατάλληλες πιστοποιήσεις που είναι άνεργοι ή αναγκάζονται να εργαστούν αλλού. Έχουν προκηρυχθεί 500 θέσεις τραυματιοφορέων. Σε αυτές τις θέσεις πρέπει να μπει το κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό. Είναι θέμα απόλυτης ασφάλειας. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Κάθε άνθρωπος που δεν ξέρει καλά το αντικείμενο, μπορεί να προκαλέσει χειρότερα αποτελέσματα.

Θα σας μεταφέρω τώρα μια μαρτυρία ενός αληθινού περιστατικού χωρίς να αναφέρω το όνομα του μάρτυρα για ευνόητους λόγους. Πριν 2,5 χρόνια στη Θεσσαλονίκη διασώστης που ήταν εκτός εργασίας βρέθηκε κοντά σε σταθμευμένο ιδιωτικό ασθενοφόρο που επρόκειτο να μεταφέρει μια ηλικιωμένη ασθενή. Ένας από τους δύο υπαλλήλους του συγκεκριμένου ασθενοφόρου λιποθυμάει και ο δεύτερος ξεκινάει να του κάνει καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση, κοινώς ΚΑΡΠΑ. Βλέπει την κίνηση αυτή ο μάρτυρας, που είναι επαγγελματίας και εξειδικευμένος διασώστης και επεμβαίνει από μόνος του καθώς αντιλαμβάνεται ότι ο υπάλληλος του ασθενοφόρου δεν είναι εκπαιδευμένος ως διασώστης. Διότι, ένας επαγγελματίας διασώστης δεν εφαρμόζει ΚΑΡΠΑ σε λιπόθυμο ασθενή. Εφαρμόζει ΚΑΡΠΑ στον ασθενή που βρίσκεται στο μεταίχμιο ζωής και θανάτου. Είναι μια διαδικασία κατά την οποία μπορεί να σπάσουν τα πλευρά του ασθενούς. Δεν είναι κάτι τόσο απλό.

Η λιποθυμία αντιμετωπίζεται διαφορετικά. Και πραγματικά παρενέβη ο μάρτυρας που είναι επαγγελματίας διασώστης και ο λιπόθυμος υπάλληλος της ιδιωτικής κλινικής συνήλθε και έτσι αυτή η μαρτυρία είχε αίσιο τέλος επειδή έτυχε στη στιγμή εκείνη να περνάει από εκείνο το σημείο ένας εκπαιδευμένος διασώστης – ευτυχώς – με χρόνια εμπειρία στον χώρο. Σας ρωτάω. Θα αφήσουμε και άλλα τέτοια περιστατικά, που στην τύχη μπορεί να συμβούν, στα χέρια ανειδίκευτων που πληρούν κοινωνικά κριτήρια ή στα χέρια έμπειρων εξειδικευμένων που έχουν τα προσόντα να ανταπεξέλθουν;

 Ο κόσμος αλήθεια ταλαιπωρείται πολύ. Αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι να βελτιώσουμε ουσιαστικά τις ζωές των συμπολιτών μας και όχι να φιγουράρουμε νεωτερισμούς χωρίς αντίκρισμα. Γι’ αυτό χρειάζεται να διατεθούν και περισσότερα κονδύλια για την υγεία των πολιτών που άλλωστε την πληρώνουν αδρά, αλλά και να πειστούν οι εξειδικευμένοι νέοι μας αφού αυτό συνδυαστεί και με καλύτερες αμοιβές τους, να μην καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα, αλλά ούτε και στο εξωτερικό.

Παρ’ όλα αυτά το νομοσχέδιο προσπαθεί στην επίλυση χρόνιων ζητημάτων και προσπαθεί διεξοδικά με τα άρθρα του να σώσει τα πραγματικά σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν στο Εθνικό Σύστημα Τραύματος, αλλά υπάρχουν πάρα πολλά κενά και ασάφειες ως προς τις πραγματικές ανάγκες της ιδιαιτερότητας της χώρας μας. Και δεν χρειάζεται να φέρουμε κάτι προς ψήφιση, όταν δεν έχει μελετηθεί και δεν έχει προετοιμαστεί επαρκώς.

 Επίσης, να τονίσουμε ότι κανονικά θα έπρεπε εδώ να ακούσουμε ακόμα δύο συλλόγους με τις εμπειρίες που αποκόμισαν από τη μη επαρκή επέμβαση της πολιτείας που είναι υπόλογη. Δηλαδή, τους συλλόγους των θυμάτων από το Μάτι και τους συλλόγους των θυμάτων από τα Τέμπη. Αυτοί και μόνο αυτοί βίωσαν στο πετσί τους την κατάρρευση του συστήματος υγείας και ας ευχηθούμε και ας προσπαθήσουμε και να προετοιμαστούμε να μη φτάσουμε ποτέ σε τέτοια εγκληματικά και παράλογα αποτελέσματα από την ανάλγητη εξουσία. Αυτό είναι μια ευχή όλων ελπίζω και ελπίζω να εισακουστούμε. Σας ευχαριστώ πολύ.