Ο απόλυτος διασυρμός της χώρας.
ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ θα συνεδριάσει με θέμα ημερήσιας διάταξης:
Συνέχιση της επεξεργασίας και εξέτασης του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υγείας «Αναμόρφωση του Εθνικού Συστήματος Τραύματος» (2η συνεδρίαση – ακρόαση εξωκοινοβουλευτικών προσώπων).
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ από:
- Αθανάσιο Εξαδάκτυλο (Πρόεδρο Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου) ο οποίος θεωρεί ότι δεν υπάρχουν ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό για να καλυφθούν τα Κέντρα Τραύματος, αλλά αν χρειαστεί θα δανειστούν από άλλα κέντρα και ότι η εμπειρία των ιατρών αποκτάται στον πόλεμο.
- Γεώργιο Μαθιόπουλο (Πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων στο ΕΚΑΒ Αθηνών) ο οποίος παραδέχεται υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση του ΕΚΑΒ αλλά θεωρεί ότι θα γίνουν προσλήψεις σύντομα μόνιμου προσωπικού.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Ειδικός Αγορητής της Κ.Ο. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ “ΝΙΚΗ”»): Ευχαριστώ, κ. Πρόεδρε. Δεν ξέρω αν πρέπει να συμμετέχω σε μια τέτοια συζήτηση, σαν γιατρός. Πραγματικά, ντρέπομαι. Ντρέπομαι για ένα τόσο σοβαρό θέμα που τα ευτελίζουμε όλα εδώ πέρα μέσα έτσι αβρόχοις ποσί. Ξέρετε τι σημαίνει τραύμα; Χρειάζεται μια ολόκληρη διαδικασία. Χρειάζονται γιατροί. Είναι εδώ ο εκπρόσωπος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου και πρέπει να μας απαντήσει. Χωρίς να παρουσιάσετε προσλήψεις, χωρίς να παρουσιάσετε προσωπικό, χωρίς να παρουσιάσετε εξειδικευμένο, όχι μόνο γιατρούς. Πρέπει να είναι σούπερ εξειδικευμένοι στο τραύμα.
Είπε και η κυρία Λινού χθες, για μερικούς που ξέρουν από τραύμα στον κόσμο. Εδώ, δεν έχετε τα βασικά. Φέρνετε ένα τέτοιο νομοσχέδιο, το ευτελίζετε τόσο σήμερα, δεν παρουσιάζονται ούτε φορείς. Πως να συμμετέχουμε σε μια τέτοια συζήτηση; Είμαστε και γιατροί. Το ΕΚΑΒ μπορεί να υποστηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα; Ας μας απαντήσει ο εκπρόσωπος του. Όταν εσείς το καλοκαίρι που μας πέρασε βάζατε πυροσβέστες να μεταφέρουν εμφραγματίες. Τι θα κάνει ο πυροσβέστης; Πέστε μου. Θα πάρει τη μάνικα και θα τον καταβρέχει; Υπάρχει το σύστημα ATLS, αλλά δεν ακούσαμε τίποτα από αυτά. Είναι δυνατόν να μπορέσει να σταθεί ένα τέτοιο νομοσχέδιο και ήρθαμε εδώ σοβαροί άνθρωποι τώρα να μιλήσουμε για τα πράγματα αυτά;
Χωρίς καν σήμερα να έρθουν εδώ οι φορείς; Χθες το απόγευμα ανακοινώσατε, αγαπητέ μου Πρόεδρε, σε συναδέλφους και σήμερα περιμένετε να έρθουν εδώ και να μας απαντήσουν σοβαρά; Να κάνουν σοβαρές προτάσεις; Δώστε τον απαιτούμενο χρόνο. Τηρήστε λίγο τα προσχήματα. Αν μπορεί σοβαρά να μας απαντήσει ο εκπρόσωπος του ΕΚΑΒ, αν μπορεί να υποστηρίξει το ΕΚΑΒ αυτά τα 17 κέντρα που θέλετε να στήσετε, έτσι όπως θέλετε, χωρίς προσλήψεις, χωρίς δαπάνες, χωρίς προϋπολογισμό. Αν μπορεί να τα υποστηρίξει αυτό το υποστελεχωμένο ΕΚΑΒ.
Ο κ. Εξαδάκτυλος, από την εμπειρία του, γιατί είναι πλαστικός χειρουργός, να μας απαντήσει πώς μπορούν αυτά τα 17 κέντρα από τους υπάρχοντες γιατρούς τώρα στο ΕΣΥ και στις χειρουργικές κλινικές να μπορούν να υποστηρίξουν το εγχείρημα. Με το χέρι στην καρδιά να μας απαντήσουν. Δεν είναι μόνο ο γιατρός. Το τραύμα θέλει Ομάδα Τραύματος. Θέλει από το διοικητικό προσωπικό και το νοσηλευτικό προσωπικό που θα ιεραρχήσει τα προβλήματα, μέχρι και το πώς θα οδηγηθεί και τι προτεραιότητες θα πάρει κάθε τραυματίας. Ευχαριστώ.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΟΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Κύριε Παπαδόπουλε, οι φορείς έχουν κληθεί κανονικά με τη διαδικασία. Υπάρχει και η εξής πλευρά, να συμφωνούν με το νομοσχέδιο. Ο εκπρόσωπος του ΕΚΑΒ ήρθε και σας είπε ότι συμφωνεί και υπερθεμάτισε υπέρ του νομοσχεδίου. Ο εκπρόσωπος των εργαζομένων είναι εδώ και θα σας απαντήσει. Σας παρακαλώ, όχι υπερβολές και με μεγάλες λέξεις για να δημιουργούμε εντυπώσεις.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Ειδικός Αγορητής της Κ.Ο. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ “ΝΙΚΗ”»): Το είδα πολλές φορές. Το είδα στην ψυχιατρική μεταρρύθμιση. Το είδαμε στα εγκεφαλικά.
ΜΑΡΙΟΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ (Υφυπουργός Υγείας): Κάνετε λάθος, κ. Παπαδόπουλε.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Ειδικός Αγορητής της Κ.Ο. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ “ΝΙΚΗ”»): Μακάρι να κάνετε ένα σωστό κέντρο. Θα σας βγάλω το καπέλο και θα αποδεχτώ και θα σας ζητήσω συγνώμη. Ένα να δω, όχι δεκαεπτά. Με αυτά που βλέπω δεν πρόκειται ούτε ένα σωστό κέντρο να γίνει.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΟΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Δεν κατάλαβα. Το ένα που λέτε τι είναι;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Ειδικός Αγορητής της Κ.Ο. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ “NIKH”»): Ισχυρίζεστε ότι θα κάνετε 17 Κέντρα χωρίς προϋπολογισμό, χωρίς γιατρούς, χωρίς δαπάνες, χωρίς, δηλαδή, τα βασικά. Η οικονομία λέει ότι οτιδήποτε να κάνεις, ακόμη κι ένα κοτέτσι, θέλει έδαφος, εργασία και κεφάλαιο. Για ένα από αυτά δεν μας απαντήσατε. Λέει μια παροιμία «Ο Μανώλης με τα λόγια στρώνει ανώγια και κατώγια». Αυτό κάνει το Υπουργείο σας.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΟΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Ωραία, το κατάλαβα. Μίλησαν χθες και οι δύο Υπουργοί, θα μιλήσουν στη συνέχεια και οι Εισηγητές για το νομοσχέδιο. Ξεχνάτε κάτι πολύ βασικό που γίνεται σε όλα μας τα νομοσχέδια. Τη διαδικασία της διαβούλευσης, η οποία είναι ανοιχτή και ελεύθερη και έχουν όλοι τη δυνατότητα να προσθέσουν είτε τις διαφωνίες τους, είτε παρατηρήσεις για να συμπληρωθεί ένα νομοσχέδιο. Το νομοσχέδιο ήταν για πάνω από 15 ημέρες ανοιχτό σε διαβούλευση σε όλο τον κόσμο. Δεχτείτε ότι υπάρχουν και νομοσχέδια τα οποία μας βοηθούν να πάμε μπροστά, να βελτιώσουμε τις συνθήκες και την κοινωνία και τις υπηρεσίες που παρέχουμε στον κόσμο και στους πολίτες.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΣ (Πρόεδρος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Κατ’ αρχάς θα ήθελα, εισαγωγικά, να πω ότι αυτό το νομοσχέδιο, που συζητάμε σήμερα, είναι ένα πολύ εξειδικευμένο θέμα και μάλιστα με πολύ υψηλές απαιτήσεις. Άρα, δεν μπορεί κανείς να έχει μια λεπτομερή περιγραφή των πάντων. Γι’ αυτό και στην ομιλία μου αναφέρθηκα στο ότι η εφαρμογή θα συναντά διαρκώς προβλήματα -προβλήματα αναμενόμενα- και τα οποία θα πρέπει να λύνονται.
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω από τις τελευταίες ερωτήσεις. Ερωτήθηκα αν ο αριθμός 17 είναι αρκετός και αν θα καλύψει τα πάντα, ενώ και η προηγούμενη ερώτηση τέθηκε σχετικά με την εμπειρία και τα λοιπά, που μπορούμε να έχουμε. Θα πρέπει να είναι σαφές ότι τα πολύ εξειδικευμένα Ιατρικά Κέντρα, για να παραμένουν πολύ εξειδικευμένα Ιατρικά Κέντρα, πρέπει να έχουν ένα μεγάλο και συγκεκριμένο αριθμό πράξεων ιατρικών, ετησίως ή μηνιαίως ή όπως αλλιώς θέλετε.
Στην αντίθετη περίπτωση, δεν διατηρούν την επιστημονική τους ικανότητα. Την χάνουν. Αν, π.χ., φτιάξει κανείς, σε ένα πολύ μικρό μέρος, όπου εξυπηρετείται πολύ μικρός πληθυσμός, ένα πολύ εξειδικευμένο Κέντρο οποιουδήποτε είδους – Τραύματος, Καρδιοχειρουργικό, οτιδήποτε – οι γιατροί που θα το στελεχώνουν εκεί, αν δεν αντιμετωπίζουν αριθμό περιστατικών διαρκώς, θα χάσουν την ικανότητά τους.
Άρα, ο αριθμός 17, για ξεκίνημα, είναι καλός. Θα έλεγα ότι είναι και φιλόδοξος. Ενδεχομένως να διαπιστώσουμε, στην πράξη, ότι θα πρέπει να έχουμε ένα μικρότερο αριθμό, ίσως και ένα μεγαλύτερο. Αλλά, αυτό θα πρέπει από κάπου να ξεκινήσει.
Οι αναισθησιολόγοι μας, προφανώς, είναι μια ειδικότητα που, αυτήν τη χρονική στιγμή, έχει έλλειψη στο προσωπικό, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη. Όμως, είμαστε, για πρώτη φορά, με όλες τις θέσεις ειδίκευσης καλυμμένες. Και αυτό σημαίνει ότι, στα επόμενα χρόνια, καθώς θα λαμβάνουν τους τίτλους και θα ολοκληρώνουν την εκπαίδευσή τους, θα αρχίσει το πρόβλημα αυτό να αντιμετωπίζεται και να συρρικνώνεται.
Η εμπειρία για τα Τραύματα, δυστυχώς -και εδώ είναι μια πραγματικότητα- αποκτάται, στους γιατρούς, μέσω καταστροφών, μέσω πολέμων, μέσω Θεομηνιών. Άρα, εδώ, τους γιατρούς, που θα στελεχώσουν τα Κέντρα Τραύματος, θα χρειαστεί να τους έχουμε υπό διαρκή εκπαίδευση και για απόκτηση εμπειρίας και στο εξωτερικό και σε διαρκή συνεργασία με περιοχές που έχουν τέτοια πράγματα. Παραδείγματος χάρη, όταν είχαμε τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, είχαμε μια τεράστια ανάπτυξη της πλαστικής χειρουργικής, της ορθοπαιδικής, της τραυματολογίας, της γναθοχειρουργικής και της γναθοπροσωπικής, σε εκείνη την περιοχή.
Τώρα το βλέπουμε αυτό να συμβαίνει στο Ισραήλ. Στη χώρα μας υπάρχουν περιοχές οι οποίες έχουν μεγάλη ανάγκη για αντιμετώπιση τραυμάτων, ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και αναφέρομαι σε νησιά και μάλιστα όχι όλα τα νησιά, τα νησιά εκείνα που έχουν ένα οδικό δίκτυο που έχει πολλά ατυχήματα. Παραδείγματος χάριν έχει πολλά ατυχήματα η Σκιάθος, δεν έχει αναλογικά πολλά ατυχήματα η Αλόννησος και θα πρέπει να δούμε οι άνθρωποι από εκεί πως θα μετακινούνται, γιατί όπως είπα και προηγουμένως μικρός πληθυσμός δεν μπορεί να υποστηρίξει εξειδικευμένα κέντρα.
Προφανώς κανείς δεν περιμένει με την ψήφιση του νομοσχεδίου να ξεφυτρώσουν 17 κέντρα στη χώρα, αλλά θα πρέπει να ξεκινήσουν να δημιουργούνται, θα πρέπει να ξεκινήσουν να αναπτύσσονται, γιατί μέχρι τώρα δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη και γι’ αυτό και μίλησα για την πρώτη ουσιώδη μεταρρύθμιση κατά την ταπεινή μας γνώμη. Δεν υπήρχε καμία τέτοια οργάνωση εντός του εθνικού συστήματος υγείας.
Ρωτήθηκα αν έχουμε στατιστικές μελέτες για τα κέντρα τραύματος. Δεν έχω υπόψη μου, εάν όμως βρω κ. Φερχάτ θα σας ενημερώσω. Εάν θα πρέπει να συμμετέχουν οι γναθοπροσωπικοί χειρουργοί, προφανώς είναι κομμάτι της ομάδας, αλλά δεν είναι ο ακρογωνιαίος λίθος. Δηλαδή, αν πάμε να αναπτύξουμε ένα κέντρο και από το κέντρο αυτό έχουμε τις υπόλοιπες βασικές ειδικότητες και μας λείπουν γναθοπροσωπικοί χειρουργοί μπορούμε να το λειτουργήσουμε. Αντιθέτως, δεν μπορούμε να το λειτουργήσουμε παραδείγματος χάριν, αν δεν έχουμε αναισθησιολόγο ή γενικό χειρουργό. Εκεί δεν μπορούμε να το λειτουργήσουμε, αλλά προφανώς και οι γναθοπροσωπικοί χειρουργοί και εμείς οι πλαστικοί χειρουργοί χρήσιμοι είμαστε και αναγκαίοι είμαστε και όσο πιο μεγάλο είναι το κέντρο του τραύματος και όσο περισσότερες αναφορές και παραπομπές δέχεται, τόσο περισσότερους ανθρώπους χρειάζεται.
Οι άνθρωποι αυτοί – για να απαντήσω στον κ. Τσίμαρη – θα πρέπει να εφημερεύουν ειδικώς. Δηλαδή αυτοί οι οποίοι είναι στο κέντρο τραύματος να εφημερεύουν για το κέντρο τραύματος, να μην μπλέκουν με άλλα καθήκοντα, διότι και τα κέντρα τραύματος θα πρέπει να εφημερεύουν συνεχώς για να έχουμε ένα δίχτυ το οποίο θα είναι τόσο αποτελεσματικό όσο θέλουμε. Άρα, η απασχόλησή τους δεν θα πρέπει να συμπίπτει με άλλα καθήκοντα και αν χρειαστεί σε πρώτη φάση να δανειστούν τα κέντρα τραύματος προσωπικό από άλλες κλινικές, αυτό θα πρέπει να έχει σαφή μικρό χρονικό ορίζοντα. Ίσως θα είναι καλύτερα να καθυστερήσει η ανάπτυξη ενός κέντρου, παρά να ξεκινήσει με έναν τρόπο που δεν θα είναι ο ενδεδειγμένος.
Νομίζω ότι απάντησα και στην ερώτηση για την εκπαίδευση και την εξειδίκευση του κ. Παναγιωτόπουλου. Επίσης θέλω να πω, ότι στο πλαίσιο της εκπαίδευσης που θα πρέπει να γίνει στο εξωτερικό, ίσως χρειάζονται και ιδιαίτερες ρυθμίσεις σχετικά με τις εκπαιδεύσεις των γιατρών του ΕΣΥ σε ό,τι αφορά τις αποζημιώσεις και τις οικονομικές δυνατότητες που έχουν για να μπούνε σε τέτοια προγράμματα. Θα προσθέσω επίσης, ότι πρόσφατα ο πανελλήνιος ιατρικός σύλλογος είχε και μια συζήτηση για την καθιέρωση της ειδικότητας της επείγουσας ιατρικής ως αυτόνομης ειδικότητας πλέον.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΟΣ(Πρόεδρος της Επιτροπής): Το λόγο έχει ο κ. Μαθιόπουλος.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΘΙΟΠΟΥΛΟΣ (Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο ΕΚΑΒ Αθηνών): Σχετικά με το προσωπικό του ΕΚΑΒ, σίγουρα όπως όλες οι υπηρεσίες και το ΕΚΑΒ επηρεάστηκε με τα χρόνια του μνημονίου λόγω υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης. Ενδεικτικά θα σας πω, ότι η τελευταία προκήρυξη μόνιμου προσωπικού ήταν το 2014, που ήρθε μόνιμο προσωπικό στο ΕΚΑΒ, 196 διασώστες και ελάχιστες αναπληρώσεις το 2018 και από κει και πέρα, έχει ενισχυθεί μόνο με επικουρικό προσωπικό.
Έχουμε κάνει συναντήσεις με τον κύριο Υπουργό γι’ αυτό το θέμα και τον έχουμε ενημερώσει, ήδη υπάρχει μία προκήρυξη προσωπικού που είναι στο στάδιο των προσωρινών αποτελεσμάτων για 250 άτομα πανελλαδικά. Επίσης, ήδη έχει στείλει μία προκήρυξη το Υπουργείου Υγείας για 536 άτομα, 506 διασώστες και λοιπό προσωπικό το υπόλοιπο, για να ενισχυθεί το ΕΚΑΒ. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, μέχρι τη δωρεά του Ιδρύματος Νιάρχου το 2018, επιχειρούσαμε με ασθενοφόρα που είχαν αγοραστεί από το 2004 και είχαν ξεπεράσει το 1 εκατομμύριο χιλιόμετρα.
Αυτή τη στιγμή όντως έχει ανανεωθεί όλος ο στόλος, είναι σε πάρα πολύ καλή κατάσταση. Βέβαια, υπάρχει το θέμα, όπως είπαμε, με τις γρήγορες διαδικασίες του ΑΣΕΠ και με τις προκηρύξεις, έτσι ώστε να έρθει μόνιμο προσωπικό. Σίγουρα ενδεικτικά θα σας πω, γιατί μπορώ να σας μιλήσω για όλη τη χώρα, στην Αττική όταν έχουμε 65 ασθενοφόρα που επιχειρούν πρωί – απόγευμα και τα μισά από αυτά τη νύχτα, με τα διεθνή στάνταρ που πρέπει να υπάρχουν και βάσει πληθυσμού, θα έπρεπε να έχουμε τα διπλά. Το έχουμε τονίσει αυτό, πολλές φορές.
Σε σχέση με την άφιξη στα περιστατικά και τον μέσο όρο του χρόνου, σίγουρα έχει μειωθεί ο χρόνος, γιατί έχουν βγει τα τελευταία χρόνια οι μηχανές ταχείας επέμβασης, όπου φτάνουμε στο σημείο άμεσα και δίνουμε τις πρώτες βοήθειες, όπως γίνεται καθημερινά. Για παράδειγμα, όπως πριν λίγο φτάσαμε σε έναν επώνυμο άμεσα και δώσαμε τις πρώτες βοήθειες και τον μεταφέραμε με ασφάλεια. Το έχω πει πολλές φορές αυτό και σε συνεντεύξεις μου αλλά και εδώ, πρέπει ο ασθενής και ο τραυματίας να μεταφερθεί με ασφάλεια, να του δοθούν οι πρώτες βοήθειες στο σημείο και να μεταφερθεί όσο το δυνατόν καλύτερα στον πρώτο υγειονομικό σχηματισμό.
Για το ερώτημα που τέθηκε σε σχέση με το τραύμα και εάν φτάνουν τα 17 ή τα 5 (πέντε) που είναι εδώ στην Αττική και πως θα λειτουργούν. Σίγουρα, θα λειτουργούν υπό τις εφημερίες των νοσοκομείων; Θα λειτουργούν ξεχωριστά με εικοσιτετράωρη λειτουργία με τα συγκεκριμένα; Αυτό δεν το γνωρίζουμε και θα το δούμε στην εξέλιξη μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου. Εγώ, σίγουρα από τις γνώσεις που έχουμε είναι καλό να λειτουργούν, τουλάχιστον μπορεί να μην είναι 5, αλλά τουλάχιστον 3 Κέντρα Τραύματος Επιπέδου Α στην Αττική πρέπει να λειτουργούν όλο το 24ωρο, έτσι ώστε να πηγαίνουμε άμεσα τα περιστατικά στα Κέντρα αυτά και να σώζονται ανθρώπινες ζωές.
Απλά, θα ήθελα να σας πω ότι όπως είπαν και οι κύριοι που είχαν συνδεθεί μέσω τηλεδιάσκεψης ότι όντως η Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, υπάρχουν και μεγαλύτερα προβλήματα και στη χώρα ειδικά σε απομακρυσμένες περιοχές. Έχουμε σοβαρό πρόβλημα όντως στα νησιά μας, γιατί κυρίως το επικουρικό προσωπικό δεν πηγαίνει να εργαστεί στα νησιά με αυτούς τους μισθούς, χωρίς κίνητρα. Άρα, εκεί πρέπει να δοθούν κίνητρα στους διασώστες για να μην -βλέπουμε, όπως σας προ-είπα να- πηγαίνει ο δήμαρχος ή ένας οδηγός του δήμου να μεταφέρει έναν πολυτραυματία ή έναν σοβαρά πάσχοντα. Αυτά πρέπει να λυθούν. Πρέπει να ξεκινήσουμε από εκεί.
Θα πρέπει να έχουμε προσλήψεις εκπαιδευμένου προσωπικού, γιατί είδαμε μέχρι και στην τελευταία προκήρυξη -αυτή που σας ανέφερα πριν- ό,τι ενώ το 2017 δημιουργήθηκαν Ι.Ε.Κ. δημόσια και ιδιωτικά που έβαζαν διασώστες και βγάζει διασώστες πληρώματα ασθενοφόρων και δυστυχώς, το ΑΣΕΠ, γιατί το Προεδρικό Διάταγμα δεν φτιάχτηκε σωστά και αυτούς τους συναδέλφους τους πέταξε απ’ έξω. Ενώ είναι εκπαιδευμένο προσωπικό, έχουν δώσει πιστοποίηση τον ΕΟΠΠΕΠ δεν μπορούν να συμμετέχουν στην προκήρυξη και στην προκήρυξη συμμετέχουν σε «διασώσεις» που δεν έχουν ή ολοκληρώσει ή δεν έχουν πιστοποιηθεί ή είναι και ένα απολυτήριο λυκείου.
Άρα, όλα αυτά πρέπει να λυθούν. Πρέπει να τα λύσετε εσείς που ψηφίζετε τους νόμους και να βλέπουμε όντως εκπαιδευμένο προσωπικό, για να μπορεί να επεμβαίνει σε όλους τους ασθενείς τραυματίες στη χώρα, γιατί όλοι μας είμαστε εν δύναμει ασθενής, γιατί το ΕΚΑΒ δεν κοιτάζει ούτε ποιος έχει χρήματα ούτε ποιος δεν έχει, θα καλεστεί και θα πάει άμεσα σε ένα περιστατικό.
Θέλουμε να γίνει ένας πανελλαδικώς φορέας προ-νοσοκομειακής φροντίδας, δεν μπορεί να επεμβαίνουν, όπως είπα και τα Κέντρα Υγείας πληρώματα ασθενοφόρων, δεν μπορεί να επεμβαίνουν και οι διασώστες του ΕΚΑΒ, δεν μπορεί να επεμβαίνουν -όπως είπα- οι οδηγοί των δήμων, δεν μπορεί να επεμβαίνουν οι στρατιωτικοί και οι πυροσβέστες, δηλαδή θα πρέπει να υπάρξει ένας φορέας έτσι ώστε -σ’ αυτό που συζητάμε τώρα- ένας βαρέως πάσχοντας ή ένας πολύ-τραυματίας με τους διασώστες του ΕΚΑΒ που είναι τόσο καλά εκπαιδευμένοι, που μπορούν να δώσουν τις πρώτες βοήθειες να κινητοποιήσουν έναν πολύ-τραυματία και να τον μεταφέρουν με ασφάλεια, ζωντανό, σε έναν υγειονομικό σχηματισμό.
Σε σχέση με τις ασκήσεις, συνέχεια το ΕΚΑΒ και τώρα που μιλάμε γίνονται ασκήσεις, έχει εκπαιδευμένο προσωπικό, όπου σε νοσοκομεία, σε λιμάνια, σε αεροδρόμια, κάνουμε ασκήσεις έτσι ώστε να είμαστε σε ετοιμότητα αν συμβεί ένα σοβαρό περιστατικό, επεμβαίνουμε και το έχουμε αποδείξει και στο παρελθόν, ότι σε σοβαρά περιστατικά και μαζικά περιστατικά που έχουν συμβεί, είμαστε οι πρώτοι που πηγαίνουμε και δίνουμε τις πρώτες βοήθειας γιατί είναι γνώστες οι διασώστες. Πιστεύω να σας κάλυψα όλους. Ευχαριστώ πολύ.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Ειδικός Αγορητής της Κ.Ο. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ “ΝΙΚΗ”»): Ευχαριστώ. Δεν θέλω να με περάσετε για γκρινιάρη, απλώς έχω ζήσει- και εγώ και ο συνάδελφος, ο κ. Στεφανάδης, που είμαστε πιο παλαιότεροι- τον διασυρμό της χώρας μας στο τραύμα. Θα ήθελα να θυμίσω εδώ στον κόσμο την περίπτωση του 1993 με έναν μπασκετμπολίστα, τον Γιάνκοβιτς. Βρέθηκα κι εγώ στην Αμερική και βλέπω το συμβάν- τότε σαν παιδί το είχα δει- που είχε χτυπήσει το κεφάλι του στην μπασκέτα και το δείχνανε σε όλα τα σεμινάρια πρώτων βοηθειών.
Τα πράγματα είναι σοβαρά. Τι έδειξε αυτό το σεμινάριο; Εγώ δεν το κατάλαβα όταν το πρωτοείδα. Αυτός με το που χτύπησε, κουνούσε τα χέρια του και τα πόδια του ο άνθρωπος. Μετά τον βάλανε κάτω, του δώσανε, επειδή λιποθύμησε, μια-δυο σφαλιάρες και εκεί έγινε η ζημιά, έκανε εγκάρσια διατομή του νωτιαίου μυελού- καταλαβαίνει πολύ καλά ο συνάδελφος νευροχειρουργός τι εννοώ- έπαθε τετραπληγία. Δηλαδή, το τραύμα εξαρτάται από το πόσο θα αντιμετωπιστεί σωστά τα πρώτα λεπτά, τα πρώτα δευτερόλεπτα. Αν υπήρχε ένας χριστιανός εκείνη την ώρα και του ακινητοποιούσε το κεφάλι, τώρα θα ήταν μαζί μας αυτός ο άνθρωπος. Αυτός ο άνθρωπος, λόγω κακής αντιμετώπισης στα πρώτα λεπτά του τραυματισμού, έμεινε ανάπηρος για 13 χρόνια και μετά από 13 χρόνια σταμάτησε και η καρδιά του. Δεν είμαστε γκρινιάρηδες. Πρέπει σε αυτή τη χώρα να σοβαρευτούμε και να τα δούμε τα πράγματα σωστά. Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.