ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν θα χάσω την ευκαιρία να δευτερολογήσω, αφού βλέπω εδώ τους Υπουργούς.
Θέλω οπωσδήποτε, πριν αρχίσω τον λόγο μου, να πω πάλι για τους επικουρικούς, τους απολυμένους υγειονομικούς, αγαπητοί συνάδελφοι, που εσείς καταδικάσατε με την τρομοκρατία αυτή που ασκείτε -δεν είναι μόνο τα Τέμπη, βέβαια στα Τέμπη είχαμε θύματα που φάνηκαν-, αλλά και τρομοκρατία που ασκεί το Υπουργείο σας. Ενώ είπατε ότι θα πάρετε ξανά πίσω τους ανθρώπους που δεν ενέδωσαν στην υποχρεωτικότητα των εμβολίων αυτών της «ευθανασίας», που η «κολλητή» του κ. Μητσοτάκης κ. Φον ντερ Λάιεν, παρήγγειλε με το κινητό, με SMS, από τον κ. Μπουρλά, τον CEO της Pfizer, σαν να ήταν παλιόφιλοι.
Τώρα, αυτοί οι άνθρωποι ζουν, εδώ και σαράντα μήνες, σε ακραία φτώχεια. Δεν έχουν πώς να συντηρήσουν τις οικογένειες τους. Θα μου πείτε, εσείς, κυνικά: «Ας πρόσεχαν, ας έκαναν τα τσιμπηματάκια». Όχι, δεν είναι έτσι!
Εκτός από τα Τέμπη και εδώ καταπατήσατε το Σύνταγμα και τους νόμους, ενώ ο νομοθέτης προβλέπει να παίρνει μισθό ο επίορκος δημόσιος υπάλληλος, να παίρνει μισθό ο παλιάνθρωπος, ο παιδοβιαστής, που τόσο καλά συγκαλύψατε, σε αυτούς τους ανθρώπους δεν δώσατε τίποτα. Δεν δώσατε τίποτα! Μην ξύνεστε. Όποιος ξύνεται, στην πλάτη του τσοπάνη θα ξυθεί, που είναι ο λαός. Ο λαός είναι ο κυρίαρχος, κύριοι, δεν είστε εσείς, όση αλαζονεία και αν έχετε. Απλώς, πρέπει να διορθώσετε την αδικία.
Τώρα, για το νομοσχέδιο, είναι άλλο ένα κίβδηλο νομοσχέδιο. Πραγματικά, εκθέσεις ιδεών είδαμε. Σας είπα, όταν τελείωσα την πρωτολογία μου ότι δεν μπορώ να ψηφίσω «ναι», σε ένα τέτοιο σοβαρό πραγματικά, για τον λαό μας νομοσχέδιο. Μακάρι να μπορούσαμε να ψηφίσουμε «ναι» με δύο χέρια, αν επρόκειτο για ένα νομοσχέδιο που θα αφορούσε την υγεία και το τραύμα του ελληνικού λαού, γιατί και σαν γιατροί αλλά και σαν ασθενείς, βιώσαμε τέτοιες καταστάσεις και ξέρουμε πόσο σημαντικό είναι. Πώς, όμως, να δώσουμε βάση σε ένα νομοσχέδιο, που όπως είπαν οι συνάδελφοι, δεν κοστολογήθηκε;
Ζητήσατε να σας δώσουμε διορθώσεις. Είπαμε και ξαναείπαμε στις επιτροπές, όμως, δεν τίποτα είδαμε.
Κατ’ αρχάς, αν θέλατε να κάνετε σοβαρή δουλειά, θα έπρεπε να ξεκινήσετε με την εκπαίδευση του προσωπικού. Στο τραύμα πρέπει να είναι εκπαιδευμένοι απόντες. Τώρα, εσείς θέλετε να κάνετε ένα σύστημα μέσα στο σύστημα, ακριβώς, για να απομυζήσετε τα κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης, να δώσετε εκεί που θέλετε τίτλους, διευθύνσεις και χρήματα. Αυτή είναι η έννοια αυτού του νομοσχεδίου. Γι’ αυτό και ο προηγούμενος συνάδελφος αναρωτήθηκε ότι και πριν τρία χρόνια το ίδιο κάνατε. Και μετά από έναν χρόνο πάλι το ίδιο νομοσχέδιο θα φέρετε για το τραύμα και θα λέτε «Γιατί δεν το ψηφίζετε;». Τι να ψηφίσουμε; Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια θα κάνετε; Που είναι η εκπαίδευση, λοιπόν;
Πού είναι τα κονδύλια; Έπρεπε να εκπαιδευτεί το προσωπικό των γιατρών, των νοσηλευτών, των διασωστών και των φοιτητών ακόμα. Λέτε ότι θα χρησιμοποιείτε φοιτητές και αγροτικούς γιατρούς. Θα χρησιμοποιείτε και προσωπικούς γιατρούς, είπατε, στο τραύμα. Πώς θα τους εκπαιδεύσετε; Πώς θα γίνει; Με τα λόγια, πάλι;
Επίσης, σας είπα, πολλές φορές, ουκ εν το πολλώ το ευ. Δεκαεπτά Κέντρα Τραύματος; Έστω και ένα Τριτοβάθμιο Κέντρο Τραύματος, αν μας παρουσιάζατε εδώ, ούτως ώστε, να μπορούν να πηγαίνουν και να βρίσκουν εκεί την υγεία τους οι άνθρωποι από όλη την Ελλάδα, θα το δεχόμασταν.
Σας είπαμε και σας είπαμε ξανά όλοι οι συνάδελφοι ότι πρέπει να δώσετε σημασία στον χρόνο και στις ταχείες μεταφορές για το ΕΚΑΒ. Τίποτα. Ξέρουμε ότι οι δύο πρώτες ώρες είναι οι ώρες που μπορεί να παίξει η ζωή του ανθρώπου και να βελτιωθεί στη περίπτωση σοβαρών τραυμάτων. Είκοσι λεπτά λέμε στη χειρουργική της καρδιάς, άντε μία ώρα, αλλά δεν είδαμε τίποτα.
Αναφερθήκατε σε εξοπλισμούς, αναφερθήκατε σε κονδύλια εξοπλισμών. Σας είπαμε να δώσετε σημασία στις υβριδικές χειρουργικές αίθουσες, να γίνουν υβριδικές με αφορμή εκείνο το δύστυχο παιδάκι, που τον τραυμάτισαν στην Κρήτη. Σας είπαμε ότι πρέπει να γίνουν υβριδικές οι αίθουσες, για τα παιδιά να γίνουν ειδικά κέντρα για τις κακώσεις των παιδιών.
Δεν μπορεί να γίνει, κυρίες και κύριοι, στον 21ο αιώνα αντιμετώπιση μεγάλης αιμορραγίας, αν δεν έχουμε ενδοσκοπικό εργαστήριο που να μπορούν να μπουν ειδικά stent που θα κλείσουν την αιμορραγία. Το είπαμε. Δεν ακούσαμε τίποτα. Πώς να σας πιστέψουμε;
Τελευταίο θέλω να ρωτήσω -και να κλείσω εδώ, κύριε Πρόεδρε- πού το πάτε. Ακούσαμε τον κ. Καρβουνόπουλο να λέει ότι τριακόσιοι επίλεκτοι αξιωματικοί έφυγαν από τον στρατό. Το ίδιο βλέπουμε: Απαξιώνεται και το Εθνικό Σύστημα και η υγεία, αλλά και ο στρατός είναι πολύ σημαντικός. Δεν υπάρχουν κονδύλια για αυτούς τους ανθρώπους; Τελειώνουν τη Σχολή Ικάρων παιδιά που είναι μηχανικοί της Πολεμικής Αεροπορίας και παίρνουν 940 ευρώ και νομίζετε ότι θα μείνουν αυτοί οι άνθρωποι στον στρατό;
Για να αγαπούμε την ειρήνη, πρέπει να είμαστε ετοιμοπόλεμοι. Δεν είμαστε φιλοπόλεμοι, αλλά ετοιμοπόλεμοι. Το λέτε και εσείς, αλλά δεν το πράττετε. Έτσι που το πάτε, πολύ φοβάμαι ότι θα έχουμε νοσοκομεία χωρίς γιατρούς και στρατώνες και Πολεμικό Ναυτικό χωρίς αξιωματικούς.
Ευχαριστώ πολύ.