ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ θα συνεδριάσει με θέμα ημερήσιας διάταξης:
Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας «Μέτρα για την ισόρροπη εκπροσώπηση των φύλων σε θέσεις διευθυντικών στελεχών των εισηγμένων εταιρειών, των μη εισηγμένων ανωνύμων εταιρειών και των δημοσίων επιχειρήσεων- Ενσωμάτωση της Οδηγίας (Ε.Ε.) 2022/2381 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Νοεμβρίου 2022 – Ρυθμίσεις για την ενδυνάμωση των πιλοτικών προγραμμάτων για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής».
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ πολύ, Κυρία Πρόεδρε. Πραγματικά, βλέποντας αυτό το νομοσχέδιο και μάλιστα βλέποντας ότι στα δύο χρόνια τώρα είναι το δεύτερο νομοσχέδιο που κατεβάζει το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειες πραγματικά εκπλήσσομαι, κυρία Πρόεδρε, για τον λόγο ότι το Υπουργείο αυτό καλείται να αντιμετωπίσει ίσως το μείζον πρόβλημα που έχει σήμερα η χώρα μας το δημογραφικό πρόβλημα. Θα περιμέναμε, κυρία Πρόεδρε, από το Υπουργείο αυτό κάθε μέρα να μας «βομβαρδίζει» από ουσιαστικά νομοσχέδια που θα φροντίσουν να καταπολεμήσουν το πρόβλημα αυτό το οποίο μας οδηγεί στην ιστορική «ευθανασία».
Αντί γι’ αυτά, βλέπουμε να έρχονται εδώ και να μας φέρνουν ευρωπαϊκές ρήτρες και Οδηγίες να νομιμοποιήσουμε. Δηλαδή, αρκούμαστε σε αόριστες θεωρητικολογίες και σε μαθήματα άσκοπου δικαιωματισμού, που εμείς στην Ελλάδα αυτά θα έπρεπε με μια σοβαρή κυβέρνηση, με δυο-τρεις καλούς νόμους από το Υπουργείο Εργασίας να τα έχουμε ξεπεράσει και θα έπρεπε να τα είχαμε ξεπεράσει.
Σήμερα, κυρία Πρόεδρε, είναι 4 Φεβρουαρίου. Το 1843 όλη η Ελλάδα «έκλινε γόνυ» στον θάνατο του μεγάλου απελευθερωτή μας, του Αρχιστράτηγου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Αυτό θα ήθελα να ακουστεί σήμερα από την αίθουσα αυτή. Κι επειδή έχουμε και το Υπουργείο της Οικογενειακής Συνοχής εδώ, ξέρετε, κυρία Πρόεδρε, ότι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης καταδικάστηκε σε θάνατο; Ευτυχώς αυτό δεν έγινε, γιατί θα ήταν τραγικό για τη νέα ελληνική ιστορία να καταδικάσει σε θάνατο τον απελευθερωτή της. Θα μπορούσε βέβαια και να είχε γίνει.
Προσπαθώντας όμως κάποιες «νεόκοπες» και «νεόκοποι» ηγέτης, κυρίως του πατριωτικού χώρου, να «μαϊμουδίσουν» τον Τραμπ, επιχειρούν να φέρουν το θέμα της θανατικής ποινής. Και ένα υπουργείο σαν το Ελληνικό Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας θα πρέπει αυτά τα κόψει από την πρώτη στιγμή, γιατί εμείς, κυρία Πρόεδρε, είμαστε ορθόδοξοι. Αυτά τα βλέπουμε σε χώρες της δύσης.
Έχουν γίνει και έχουν επικρατήσει αυτές οι τιμωρίες, γιατί αυτοί εδώ και χίλια χρόνια έχουν αποδεχτεί τον παπισμό, τον προτεσταντισμό και άλλα τόσα δόγματα για τα οποία αν πάτε στην Αγγλικανική Εκκλησία κάθε ιερός ναός και δόγμα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είχε ποτέ πυρά, δεν είχε Ιερά Εξέταση, δεν είχε συγχωροχάρτια, δεν είχε αλάθητο, δεν είχε θανατικές ποινές. Ούτε και η ελληνική αρχαιότητα, σας το διαβεβαιώνω ως γιατρός. Ο «Όρκος του Ιπποκράτη» λέει, ποτέ δε θα δώσω φάρμακο που θα βλάψω την υγεία του ανθρώπου. Αλλά και το Ευαγγέλιο ξέρετε πολύ καλά τι λέει, για να μην επεκτείνομαι.
Επίσης, με αφορμή την αναγγελία του εγκεφαλικού θανάτου του μικρού Άγγελου, όπου όλη η Ελλάδα έχει συγκλονιστεί, θα ήθελα να αναφέρω, κυρία Πρόεδρε στην καλοσύνη σας, ότι ένας φίλος δημοσιογράφος έγραψε κάτι και μας συγκλόνισε. «Εγκεφαλικά νεκρό δεν είναι το παιδί, εγκεφαλικά νεκρή είναι η κοινωνία μας», κυρία Πρόεδρε. Αυτή η Επιτροπή πρέπει να τα αναδείξει αυτά.
Εμείς εκθρέψαμε το «τέρας» της βίας, αγαπητή μου κυρία Πρόεδρε. Ας κοιτάξουμε το πρόσωπό μας στον καθρέφτη που τόσο υποκριτικά φερόμαστε και φερθήκαμε, ρίχνοντας μάλιστα το φταίξιμο στον Θεό. Άκουσα από τόσους ανθρώπους να λένε, πως το επιτρέπει ο Θεός, πώς γίνεται αυτό το πράγμα, πως εμείς τα κάνουμε αυτά. Θα έχουμε όμως την τιμωρία. Λέει για τον Θεό ότι, «Ο σείων την υπ’ ουρανών εκ θεμελίων. Ο απτόμενος των ορέων και καπνίζονται».
Γι’ αυτό, τρία πράγματα θα σας αναφέρω και θα κλείσω. Πρώτον. Αποδεχόμαστε να γίνεται η σύγχρονη γενοκτονία, χωρίς να κάνει τίποτα το Υπουργείο αυτό. Να γίνονται 100, 200 και 300 χιλιάδες κατ’ άλλους. Και αν υπολογίσουμε και τα «χάπια της επόμενης ημέρας», 300 χιλιάδες εκτρώσεις μέσω του δικαιωματισμού και να λέμε μάλιστα ότι « η γυναίκα, το σώμα της κλπ.». Έχει και το παιδί σώμα, έχει και το παιδί νευρικό σύστημα. Είναι ένα άλλο σώμα, μέσα στο σώμα, το οποίο δέχθηκε η γυναίκα, με τη συγκατάθεσή της, να γίνει ένα σώμα μέσα σε άλλο σώμα, με δικό του νευρικό σύστημα, με δικιά του καρδούλα που χτυπάει, με δικό του «είναι», που δεν το αφήνεις. Γιατί και για τη θρησκεία και για την επιστήμη, η ζωή του ανθρώπου δεν είναι την ώρα που μας γεννάει η μάνα μας, αλλά την ώρα της σύλληψής μας. Γι’ αυτό, λοιπόν, είδα ότι η γιαγιά του παιδιού αυτού λέει «άντε να δώσουμε και τα όργανα, να τελειώσει αυτό το βάσανο αυτού του παιδιού».
Να κοιτάξουμε, κυρία Πρόεδρε, να συμμετέχουμε και εμείς και να αγρυπνούμε, ώστε να μην έχουμε αδιαφορία για τον διπλανό μας. Είδαμε ένα ατύχημα; Χτυπήθηκε μια γυναίκα και έμεινε επί ώρες κάτω και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε. Πρέπει να βλέπουμε γύρω μας τι γίνεται. Να μην καταστρέφουμε Δομές, όπως κυνηγήθηκε η Δομή της Κιβωτού, που περιέθαλπε τέτοια παιδιά και όπως η Δομή του μακαριστού πατρός Κωνσταντίνου Πλευράκη, ο οποίος περιέθαλπε τις γυναίκες αυτές, θύματα βιασμού και τους έλεγε κρατήστε τα παιδιά. Τις περιέθαλπε, για 2 χρόνια, έδινε χρήματα κλπ. και έτσι έσωσε 300 και πλέον παιδιά. Φανταστείτε αν το έκανε αυτό το κράτος, πόσες χιλιάδες ελληνόπουλα θα είχαμε σήμερα, κυρία Πρόεδρε.
Γι’ αυτό η γυναίκα δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Είναι ίσα πλασμένη με τον άνδρα. Αυτό το διαβεβαιώνει η επιστήμη και το διαβεβαιώνει -όπως είπε και η κυρία Αθανασίου- και η Αγία Γραφή, που λέει «ούκ ένι άρσεν ή θήλυ». Ίση η γυναίκα. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι μπορεί μια γυναίκα, είτε είναι γιατρός, είτε είναι πολιτικός, είτε είναι νομικός, είτε είναι εργάτρια, να παίρνει, για την ίδια δουλειά, διαφορετικά λεφτά. Αυτό δεν το συζητάμε. Πρέπει να γίνει.
Αλλά, από το Υπουργείο Συνοχής και Οικογένειας, κυρία Πρόεδρε, θέλω το εξής: Ο Έλληνας δεν περιμένει από την Ευρώπη να κάνει τους νόμους και να τούς εφαρμόζουμε εμείς σαν «μαϊμουδάκια». Ο Έλληνας περιμένει, από το δικό μας Υπουργείο Οικογένειας, να βοηθήσει έμπρακτα τις νέες οικογένειες, τους νέους γονείς, τις νέες μητέρες. Να δώσει κίνητρα, που δεν τα είδαμε ακόμη, απόκτησης τέκνων, στήριξη στις νέες μητέρες κατά τη διάρκεια της κύησης και της γαλουχίας και της λοχείας και, ακολούθως, κατά την επιστροφή της στην εργασία. Να εξασφαλίσουμε συνθήκες, ώστε να μπορούν να δημιουργηθούν οικογένειες και να μεγαλώσει η Ελλάδα μας. Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε και για την ανοχή σας.