Η σκέψη και η καρδιά όλων ημών τών Ορθοδόξων Χριστιανών χτυπά χαρούμενα και η ψυχή μας νοιώθει ευγνωμοσύνη απέναντι στον Τριαδικό Θεό που μας αποκάλυψε την σημασία των Ιερών Εικόνων στη Λειτουργική ζωή της Εκκλησίας και το αλάθητο τής Πίστεως μας!
Νοιώθουμε χαρά για την αναστήλωση τών Αγίων Εικόνων μας, που όπως σε κάθε εποχή εδώ και 2000 χρόνια, τό πνεύμα τού αντιχρίστου προσπαθεί νά μας αποκόψει από τά δόγματα και την Ιερά μας Παράδοση, να παραπλανήσει και να σκοτίσει την συνείδηση τού βαπτισμένου, μυρωμένου και χρισμένου Χριστιανού ώστε ο καθένας μας νά φτιάξει μια πίστη στα μέτρα του και όχι όπως μας την δίδαξε ο Χριστός μας και όπως μας την μεταλαμπάδευσαν με τον Φωτισμό του Αγίου Πνεύματος οι Άγιοι Πατέρες τής Εκκλησίας μας.
Ας φρεσκάρουμε τη μνήμη μας λοιπόν..
Για περισσότερα από εκατό χρόνια συντάραξε κυριολεκτικά την Εκκλησία μας η μεγάλη εικονομαχική έριδα.
Το 726 ο αυτοκράτωρ Λέων ο Γ’ ο Ίσαυρος αποφάσισε να επιφέρει στο κράτος ριζικές μεταρρυθμίσεις (όπως αυτές του Πρωθυπουργού να κλείσει τους Ναούς μας για νά μη μολυνθούμε).
Μια από αυτές ήταν η απαγόρευση προσκύνησης των Ιερών Εικόνων, παίρνοντας αφορμή από ορισμένα ακραία φαινόμενα εικονολατρίας, πίστευε πως η Χριστιανική Πίστη παρέκλινε στην ειδωλολατρία.
Στην ουσία όμως εξέφραζε δικές του ανεικονικές απόψεις, οι οποίες ήταν βαθύτατα επηρεασμένες από την ανεικονική ιουδαϊκή και ισλαμική πίστη.
Η αναταραχή ήταν αφάνταστη. Η αυτοκρατορία χωρίστηκε σε δύο αντιμαχόμενες ομάδες, τους εικονομάχους και τους εικονολάτρες. Οι διώξεις απίστευτες. Μεγάλες Πατερικές μορφές ανέλαβαν να υπερασπίσουν την Ορθόδοξη Πίστη μας.
Έτσι, το 787 συγκλήθηκε η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία διατύπωσε με ακρίβεια την οφειλόμενη τιμή στις Ιερές Εικόνες. Σε αυτήν επίσης διευκρινίστηκαν και άλλα δυσνόητα σημεία της Χριστιανικής Πίστεως, έτσι ώστε να έχουμε πλήρη αποκρυστάλλωση του Ορθοδόξου Δόγματος μας.
Στην Ορθοδοξία μας λοιπόν δεν τιμούμε το ξύλο ή το χαρτί ή τόν τοίχο πάνω στα οποία εικονίζονται τα πρόσωπα τού Χριστού, τής Παναγίας και τών Αγίων μας αλλά ως άνθρωποι με τα φυσικά μάτια που μας χάρισε ο Θεός από την δημιουργία μας, φέρνουμε στη μνήμη μας και κατ’ επέκταση και στην ψυχή μας όλους αυτούς που αποτελούν τη μεγάλη Οικογένεια τής Εκκλησίας μας, παίρνουμε την Χάρη τους επειδή τούς δείχνουμε τον σεβασμό και την τιμή μας.
Ας σκεφτούμε για παράδειγμα, γιατί κρατάμε στο σπίτι μας, ακόμα και μαζί μας τίς φωτογραφίες τών αγαπημένων μας προσώπων; Όταν τίς αγκαλιάζουμε και τίς φιλάμε, γιατί το κάνουμε; Αισθανόμαστε ανακούφιση και χαρά γιατί νοιώθουμε ότι έτσι τούς έχουμε πιο κοντά μας!
Τά μάτια μας είναι η πόρτα τής ψυχής.. καί όσο ζούμε σε αυτήν την πρόσκαιρη ζωή μέχρι νά μας καλέσει ο Κύριος κοντά Του (και μακάρι να είμαστε όλοι μαζί Του στην αιώνια Ζωή), με αυτά τά φθαρτά μάτια μπορούμε να κοιτάμε τους ανθρώπους και το περιβάλλον γύρω μας ώστε να βρισκόμαστε σε κοινωνία μαζί τους.
Είναι στη φύση τού ανθρώπου η επαφή, το φιλί και η αγκαλιά με τους αγαπημένους μας, αυτό κατά προέκταση συμβαίνει σε μεγαλύτερο βαθμό, και το έχουμε ανάγκη με όσους έφυγαν σωματικά από κοντά μας!
Κάποιοι λένε ότι ο Χριστός δεν μπορεί νά εικονίζεται γιατί είναι Θεός, αυτό όμως είναι η μισή αλήθεια, ολόκληρη η αλήθεια είναι ότι ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος και άρα τον είδαμε, τον ακούσαμε, τον αγγίξαμε, όχι εμείς οι σημερινοί (βέβαια οι Άγιοι όπως ο Άγιος Παΐσιος τόν είδαν με τα σωματικά τους μάτια), αλλά οι άνθρωποι τής εποχής του και η ιστορία δεν διαγράφεται!
Επίσης μη ξεχνάμε αυτό που επικαλείται και σημερινή εποχή γιατί βολεύει το σύστημα, ότι μια εικόνα=χίλιες λέξεις, αλλά βέβαια αυτός ο κανόνας δεν αρέσει στους εχθρούς τής Πίστεως μας όταν βλέπουν τους Χριστιανούς να προσκυνούν και νά φιλούν τίς “Φωτογραφίες” τών Αγίων μας!
Σήμερα λοιπόν ας γιορτάσουμε και ας ευχαριστήσουμε τον Αρχηγό της Πίστεως μας για τη μεγάλη Νίκη τής Ορθοδοξίας μας!
Ας ψάλλουμε με καμάρι και χαρά στις Εκκλησίες μας το απολυτίκιο της ημέρας:
«Τὴν ἄχραντον Εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν Ἀγαθέ, αἰτούμενοι συγχώρησιν τῶν πταισμάτων ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός· βουλήσει γὰρ ηὐδόκησας σαρκὶ ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ, ἵνα ῥύσῃ οὓς ἔπλασας ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ· ὅθεν εὐχαρίστως βοῶμέν σοι· Χαρᾶς ἐπλήρωσας τὰ πάντα, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, παραγενόμενος εἰς τὸ σῶσαι τὸν Κόσμον.»
Χρόνια αιώνια στην Ορθοδοξία μας και καλό αγώνα στην πορεία προς την Σταύρωση και την Ανάσταση τού Χριστού μας!