Σήμερα εκκλησιάστικα στη Μονή του Αρκαδίου.
Περπάτησα στα ίδια βήματα που πριν 159 χρόνια βάδισαν εκείνοι οι απλοί, οι άγιοι, οι γενναίοι…
Μπήκα στην αποθήκη της πυρίτιδας, εκεί όπου οι ψυχές τους ανατινάχθηκαν,
για να μείνουν ελεύθερες.
Ακόμα κι ο ουρανός εκεί πάνω είναι ανοιχτός,
δεν υπάρχει στέγη,
για να θυμίζει πως από ’κει οι ψυχές πέταξαν στον Θεό.
Εκεί, ένιωσα το ρίγος του Ελληνισμού και της Πίστης.
Κι ένιωσα πως το Αρκάδι δεν είναι μόνο μνήμη.
Είναι καθρέφτης του σήμερα.
Τότε οι Κρητικοί πολέμησαν τον Τούρκο.
Σήμερα, εμείς καλούμαστε να αντισταθούμε σε νέους δυνάστες,
που θέλουν να μας αριθμήσουν, να μας ελέγξουν, να μας σβήσουν το πρόσωπο.
Το λένε «προσωπικό αριθμό»∙
μα στην ουσία είναι ψηφιακή αλυσίδα.
Όμως ο Έλληνας δεν μπαίνει σε αριθμό.
Η ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΣΚΛΑΒΙΑΣ.
Γεννηθήκαμε ελεύθεροι από τον Θεό και έτσι θα μείνουμε.
Αυτοί στο Αρκάδι έδωσαν το αίμα τους για να πουν «Όχι».
Εμείς σήμερα, αν χρειαστεί,
ας δώσουμε τη φωνή μας, την ψήφο μας, τη στάση μας,
για να πούμε το ίδιο “Όχι” στον φόβο, στον αριθμό, στην υποταγή.
Γιατί αν χαθεί η ψυχή, δεν σώζεται τίποτε.
Κι ο λαός που θυμάται, δεν σκλαβώνεται ποτέ!!!